De ruggengraat van Chrome Hoof wordt gevormd door de broers Leo en Milo Smee. Gemakkelijk, het zo in de familie houden? Minder dan het lijkt, want waar de eerste gefascineerd was door het hardere gitaarwerk en bas speelde bij de doomband Cathedral, vond de tweede zijn gading vooral bij de beats van house, hiphop en disco. De combinatie van deze twee werelden werd Chrome Hoof. De groep groeide van een duo uit tot een 10-koppige band, inclusief viool, trompet en fagot, op het podium in spacy monnikspijen gestoken (denk: Sunn O))) in ‘Saturday Night Fever’) en bijgestaan door dansers. Hun eerste, titelloze album verscheen in 2004 en werd gevolgd door ‘Pre-Emptive False Rapture’ (2007) en ‘Crush Deep’ (2010). Voor deze laatste exploten vond de groep onderdak bij Southern. Absoluut te mijden voor wie het niet heeft met funk, disco, metal, electro of artrock.
Over de audio
Met ‘Crystalline’ trekt het ruimteschip van Chrome Hoof zich op ‘Crush Depth’ echt op gang. Letterlijk, want de electrofunk waarmee het nummer inzet heeft veel weg van een ruimtetuig dat warm draait en dat enkel wacht op het definitieve signaal van de gezagvoerder: Sun Ra of George Clinton? Een rechtlijnige tocht zal het echter niet worden.
Wanneer het opstijgen verwacht kan worden, neemt Chrome Hoof plots gas terug (0’52”) en duikt een repetitieve viool op, later bijgetreden door een fagot, waarmee de groep belandt in het vaarwater van een band als Universe Zero. Een dikke tien seconden later is het dan wel prijs en zet een metalige en funky riff in die duidelijk familie is van wat de viool ervoor speelde. Die viool keert terug op 1’33” en wordt deze keer verdubbeld op gitaar. Vanaf 1’47” wordt een nieuw thema geïntroduceerd in de gedaante van een vierkant ritme in de stem en de gitaar. Enkele seconden later trekt de band weer haar metalkostuum aan om uiteindelijk, iets na halfweg, weer te belanden in de borrelende electro van het begin.
Daarna begint de opbouw die ‘Crystalline’ naar haar climax zal brengen. Daarvoor wordt vetrokken vanuit een instrumentale versie van het vierkante ritme (2’42”), waar later de metalriff en de repeterende viool bijgeschoven worden en vanaf 3’09” keert ook de fagot terug.
Meer over Chrome Hoof
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
