Als zoon van een Duitse vader en Italiaanse moeder mengde Ermanno Wolf-Ferrari in zijn composities de twee belangrijkste muziekstromingen uit de 18e-19e eeuw. Qua temperament heel Italiaans, met veel lyriek, en toch met een Duitse geest in zijn behandeling van zijn materiaal. Hoewel Wolf-Ferrari een tijdgenoot is van Richard Strauss of Puccini en Wagner hem was voorafgegaan, lijkt hij toch een samenvatting te maken van wat aan de gang was tijdens zijn leven en wat er voordien al geschreven was. Zijn zangpartijen zijn vaak doorgecomponeerd, zonder duidelijke afbakening van aria's of duetten, maar wel met een duidelijke melodische lijn en ouvertures waar Offenbach jaloers op zou zijn.
'Il Segreto di Susanna' heeft bovendien een heel eenvoudige plot: Susanna mag van haar man Gil niet roken, maar doet het toch en wanneer Gil de geur opmerkt, denkt hij eerder dat zijn vrouw een (rokende) minnaar heeft. De hele opera gaat over Gil die zijn vrouw probeert te betrappen en Susanna die haar geheim voor haar man wil verstoppen. Uiteindelijk komt alles uit, vergeven ze elkaars zwakte en komt alles goed.
Over de audio
Het audiofragment begint op het moment dat Gil de tabakgeur geroken heeft. Hij vraagt zich af wie er onder zijn dak durft te roken: hijzelf rookt niet, zijn vrouw ook niet, wie dan wel? Een verleider! Een roker! Let op hoe Ángel Ódena (Gil) de woorden 'Un seduttore! Un fumatore!' het publiek ingooit. Na een hopeloze uitroep 'Ahimè!' ondervraagt Gil dan zijn bediende Sante (een stomme rol): rookt hij? De hertogin dan misschien? Maar twee keer schudt Sante het hoofd en probeert hij Gil met gebaren naar Susanna's kamer duidelijk te maken van waar de geur komt. Susanna speelt ondertussen rustig een mooi pianodeuntje, terwijl Gil zich blijft opwinden over de geur. Susanna stopt met spelen en komt tevoorschijn, Gil bewondert haar en vraagt zich af of zij zo snel al ontrouw zou kunnen zijn... Ach nee, het zal wel die verdomde Sante zijn die onder zijn neus heeft zitten roken! Gil lacht bij deze gedachte, maar verder in de opera zal Gil merken dat er meer aan de hand is.
Uit dit fragment blijkt Wolf-Ferrari's kunst om lieflijke melodieën te schrijven (zowel in de pianopartij als iets later in de orkestratie van dezelfde melodie) en zijn beheersing van de doorgecomponeerde zangstijl. De muziek klinkt hierbij nooit te ingewikkelden blijft steeds tonaal. Ángel Ódena is in de rol van Gil enorm expressief en heeft bovendien een warme, diepklinkende stem.
Meer over Ermanno Wolf-Ferrari
Verder bij Kwadratuur
