Roy 'Gramps' Morgan is een van de boegbeelden van Morgan Heritage, het Jamaïcaanse equivalent van de Kelly Family. Een beetje een reggaefan weet wat dat betekent: poppy rootsreggae met een sterk melodieus, meerstemmig karakter. Op zijn soloplaat trekt mister Heritage deze muzikale lijn door. '2 Sides of My Heart Vol. 1' bulkt van de liefdevolle, zomerse muziek die soms zo mierzoet klinkt dat de rood-geel-groene stempel dreigt te vervallen.
Het is bizar hoe Gramps Morgan, net als bij Morgan Heritage, Westerse invloeden laat penetreren in Caraïbische muziek om zo spiegelgladde producties te krijgen. Bij aanvang van deze plaat, bij een uitmuntend 'Wash the Tears', overheersen nog de Jamaïcaanse kruiden waardoor een heerlijk 'ik ben thuis'-gevoel ontstaat. Dat slaat echter al spoedig om. Hoewel de rasta de ene keer de r&b-toer opgaat ('Don't Cry for Jamaica') en zich een volgende keer in melige, croonerachtige Barry White-wateren begeeft, gaan de meeste van de zestien songs op de cd meer en meer op elkaar gelijken. Zachte melodieën, verheerlijkende samenzang en de mooi zwevende stem van Gramps maken dat elke track de ambitie heeft een instant classic te worden, maar daardoor slaat het noodlot van de vervlakking toe. De liefdesprofeet gunt zijn studiomuzikanten bovendien geen seconde op de voorgrond in liedjes die overlopen van de zanglijnen, een vrij vermoeiende eigenschap. Koppel dat aan een steeds meer slijmerig wordende inhoud, met als absoluut dieptepunt de Knuffelrocksong 'Come back to Bed', en het wordt zelfs allemaal wat ergerlijk. Dat is natuurlijk zonde, want op deze overladen plaat staan wel degelijk echt mooie dingen. Zo is de muzikale omkadering van 'Hush' met zijn subtiele blazertjes en echodubs erg verfijnd. Ook het eveneens erg r&b-geladen, zwoele 'Therapy' waar de lieflijke stem van India Arie voor een vrouwelijk tegenwicht zorgt, is een schot in de roos. Maar als dat wordt afgemeten tegen de tenenkrullende pianoslow 'Power of Prayer' waar überhaupt niemand minder dan Buju Banton in meezingt, valt '2 Sides of My Heart' volledig door de mand.
Het is geen groot mirakel dat Gramps Morgan op zijn eerste soloalbum muzikaal geen mijlen ver afwijkt van Morgan Heritage. Er is immers een grote markt voor dit soort van voorgekauwde popreggae. Iets meer muzikale uitdaging en wat meer hoogte- en eventueel ook dieptepunten hadden hier zeker geen kwaad gekund. Ruimte creëren voor de allicht voortreffelijke begeleidingsband zou een goede tip kunnen zijn.
Meer over Gramps Morgan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
