Met de ‘Heritage Series’ blaast de International Staff Band (ISB), de voornaamste brassband van het Leger des Heils, de typische brassbandmuziek van The Salvation Army uit de jaren ‘40 terug leven in. Door de TweedeWereldoorlog, waarin vele leden gedwongen werden om hun muzikale activiteiten een tijd te staken, en de nadagen ervan, konden deze orkesten dankzij de hulp van plaatselijke muzikanten toch voortwerken. Muzikaal was er weinig evolutie, al kwamen er toch enkele nieuwe namen op en zouden ook de betere onder de gevestigde toondichters goed materiaal blijven aanleveren. Dat dit zowat de moeilijkste periode uit hun bestaan werd, staat buiten kijf. De intussen 86-jarige lt-col. dr. Ray Steadman-Allen mag het op een aparte track allemaal uitleggen aan huidig dirigent dr. Stephen Cobb, net als op het schijfje over de jaren ‘30.
Zoals het een goed concertprogramma betaamt, opent ook deze cd met een (festival)mars, ‘Praise’. Dit Wagneriaanse werk van Wilfred Heaton een van de sterkste nummers noemen staat ongeveer gelijk met een open deur intrappen. Pas na zijn dood werd zijn artistiek belang duidelijk en ook het tweede werk van zijn hand op deze compilatie is van hoog niveau. Alleen is Heatons muziek ook verraderlijk en en dat ondervindt het ISB aan den lijve: het trio klinkt een enkele keer wat slordig en het slot mist sfeer. Het meditatieve ‘Just As I Am’ is gebaseerd op de gelijknamige hymne en is zowat de antipode van het uitbundige ‘Praise’. Behalve dat laatstgenoemde zijn er nog vier marsen te vinden, waarvan de oudste, ‘Star Lake’ eenzelfde geestdrift vertoont. Hier is dit de enige bijdrage van componist Eric Ball, die op Vol. 1 nog goed was voor meer dan een derde van de stukken. Net als ‘Hadleigh Camp’ van de toen nog jonge Steadman-Allen werd het geschreven kort voor de eerste uitvoering en (noodzakelijkerwijze) volgens dezelfde procedure: studenten noteerden de instrumentpartituren terwijl de auteur de directiescore uitwerkte. De vierde mars, Emil Söderströms ‘Minneapolis IV’, is een mooi voorbeeld van een energy march, een levendig subgenre dat aan Söderström wordt toegeschreven.
Hoogtepunt is echter het solistische gedeelte, te beginnen met een door Steadman-Allen gearrangeerd werk van Tsjaikovski, ‘None But The Weary Heart’: omgedoopt tot ‘A Pilgrim Prayer’ is dit een solo voor het (vierkoppige) trombone-ensemble dat bijzonder ingetogen blijft. Cornettist Kevin Ashman leeft zicht uit in ‘Jubilate!’, wat tot vandaag een zeer uitdagende solo is gebleven, onder meer omdat solist en orkest verschillende melodieën moeten brengen. Ashman heeft het werk echter voldoende onder de knie om zich ook op het muzikale te concentreren en past zich moeiteloos aan de veranderingen van atmosfeer aan. Compositorisch is de euphoniumsolo ‘Ransomed’ het minst interessante van de drie soli, maar Derick Kane haalt er (zoals bijna te verwachten is) wel degelijk het beste uit.
Een nieuwe muziekvorm voor The Salvation Army in die tijd was de suite en Vol. 2 bevat er twee. Van de hand van oudgediende Bramwell Coles – hij was toen al zo’n 30 jaar actief – is het mooie en gevarieerde ‘Portraits From St. Paul’s Epistles’, waarin hij vier personages beschreef uit diens brieven. Het laatste deel, ‘The Triumphant Man’, klinkt in tegenstelling tot de drie andere delen echter iets te zwaar op de hand. Dan is het ook vierdelige ‘The Crusade Of Youth’ van Phil Catelinet toch lichter verteerbaar. ‘The Witness’ (het tweede deel) is bijna een dansje terwijl de afsluiter ‘The Challenge’ marsallures heeft. Van het overige repertoire is ‘Divine Communion’ ondanks een mooie intro te langdradig om spankracht te houden en lijkt ‘Wells Of Gladness’ wat gedateerd. Op zich is ‘Heritage Series Vol. 2’, hoe vlot beluisterbaar ook, geen verplichte kost omdat enkele werken al op vele andere platen en cd’s te vinden zijn, maar het historisch belang is niet te onderschatten. Wie op dat laatste mikt, moet voor de hele reeks gaan.
