Dat de teksten in het cd-boekje staan is een magere troost, behalve voor diegenen die het Deens machtig zijn. Zangeres Henriette Sennevaldt kiest er namelijk resoluut voor om in haar moedertaal te zingen, een keuze die de muziek alle recht doet: wat zo verloren gaat aan objectief begrijpen, wordt teruggewonnen met suggestiviteit. En suggestief is de muziek van Under Byen zeker, niet in het minst door de eigenaardige bezetting waarbij gitaren meestal plaats moeten maken voor zachte pastelkleuren van cello, melodica, piano, keyboards, ukelele, trombone, viool en zingende zaag. Met de geluidscombinaties die Under Byen hiermee aan de cd toevertrouwt, wordt van de mooiste sprookjesmuziek gemaakt die vanuit het hoge noorden naar beneden is komen waaien. In de beste traditie van mùm en Björk klinkt Under Byen tezelfdertijd warm en eenzaam, glashelder en troebel, zweverig en strak afgemeten.
De muziek op 'Det er mig der Holder Træerne Sammen' heeft vaak de sfeer van mistige, onscherpe foto's, zwanger van onpeilbare betekenissen, maar nooit amateuristisch. Van strofe naar strofe verandert de instrumentale kleur, vaak door kleine details. Hierdoor lijkt de 'klassieke' strofe-refrein structuur van de songs te verdampen, te ontbinden of uit te rafelen. Op- en afbouw gaan nooit tot in het extreme door: geen explosieve GY!BE stapelingen, noch minimalistische en/of repetitieve quasi-stiltes. Het aarzelende, hese en soms naïeve stemgeluid van Sennevaldt en Katrine Stochholm versterkt dit onwezenlijk effect, zeker wanneer ademen en zuchten even belangrijk zijn als het eigenlijke zingen. De vergelijking met de nimfenstem van Björk is niet te omzeilen, al dwalen de Deense dames nog verder af van het louter 'echt zingen' en klinkt het geheel van stemmen en instrumenten vaak iets te lo-fi. Deze 'goedkope' klank is echter geen gevolg van onkunde of verkeerde inschattingen in de studio. Het is een bewust spel met details en klankschakeringen dat vooral in 'Legesag' mooi tot uiting komt wanneer de piano in de verte lijkt te klinken en de stemmen er glashelder op liggen.
Deze klankfijngevoeligheid hangt trouwens over heel de cd: blazen in een trompet zonder echte klank te maken, gaasdun elektronisch geknetter (zoals bij de zachte, drum 'n' bass achtige, ritmische complexiteit van 'Byen Driver') en stemmen die door een filter gejaagd worden en zo klinken alsof ze uitgeperst worden. Het verrijkt allemaal het betoverende geluid van Under Byen. Bovendien krijgen alle nummers hun eigen stukje magie mee: de zachte, zoete houtblazers in het titelnummer, de verschillende gedaantes van de strijkers in 'Mission', het vrij zwevend begin van 'Ride' dat later overgaat in een pittige drive van de ukelele of de trompetpartijen die in 'Om Vinteren' schipperen tussen statisch en verfrommeld. 'Det er mig der Holder Træerne Sammen' is een thuishaven voor de liefhebbers van het zich terugtrekken onder de hoofdtelefoon. Alleen zo zal het hele spectrum van de cd zich aan hen openbaren.
Meer over Under Byen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
