Twee jaar geleden zette het Gentse jazzlabel Chopstick zichzelf op de kaart met de tweede officiële full-cd van het Gentse jazzcollectief Moker. Deze coproductie met W.E.R.F. Records werd door de nationale en internationale pers verrassend goed onthaald en betekende een bescheiden doorbraak voor het kwintet rond gitarist Mathias Van de Wiele. Vandaag presenteert Chopstick een eerste eigen release met 'Chopsticks', een verzamelplaat met bijdragen van Barkin', Prak, Brick quartet en Moker, oftewel een tiental muzikanten in verschillende formaties met Van de Wiele als constante.
Brick quartet mag de spits afbijten met 'Zoonomia', een licht melancholische, kabbelende song met in de hoofdrol een speels improviserende, hartverwarmende basklarinet van Joachim Badenhorst die uitmondt in een krachtige wall of sound. Met 'Sunday Afternoon at the Lumbercamp' laat het viertal de kamermuziek resoluut achter zich om zich toe te leggen op een hoorspelachtige improvisatie (compleet met zingende zaag), waarbij één blik op de songtitel voldoende is om het licht komische geheel te kunnen volgen. Het filmische 'Suite d'Esvanecimento' lijkt hierop voort te bouwen, al laten de muzikanten zich hier van een iets muzikalere, bijna 'klassieke' kant horen.
Ook in de composities van Prak staan improvisatie en het spelen met (genre)grenzen centraal. Zo heeft 'Deformita' e Constanza 1' meer weg van een zwoele, muzikaal begeleide spoken word-performance dan van een jazzcompositie en klinkt 'Piccola Assenza' als een door overmatig LSD-gebruik uit de hand gelopen repetitie van AC/DC, waarbij vooral de drummer en de gitarist in geheel eigen werelden lijken te musiceren. In het relaxte 'Upsalation' ontvouwt zich een warme, speelse, maar ritmisch beduidend rustigere improvisatie van sax en akoestische gitaar.
Even speels, maar dan met een vette knipoog naar funky hiphop, is de muziek van Barkin'. In 'Air' swingt drummer Dimitri Simoen aanstekelijk strak op en neer, terwijl twee saxen een funky duelletje uitvechten, in de achtergrond aangevuurd door een bezwerende althoorn. Met 'Smells like...' gaat het collectief nog een stapje verder door een rasechte hiphoptrack neer te zetten, compleet met onweerstaanbare groove, vette scheuten sax en Spearhead-achtige gezongen raps. Menige hiphopcrew zou hier een puntje aan kunnen zuigen.
De twee bijdragen Moker, het paradepaardje van Chopstick, zijn dan weer intelligente improjazz pur sang. 'Emond' klokt af onder de drie minuten, maar slaagt er niettemin feilloos in een rokerig film-noir sfeertje op te roepen met een soundscape van scheuten elektronica, sax en gitaar over een zenuwachtig plukkende contrabas. 'SOS' is een loom kabbelende jazztrack die baadt in een zweterig zuiders gevoel. Een subtiel vervormde gitaar krijgt na verloop van tijd het gezelschap van hemels meerstemmige blazers die de compositie behoedzaam naar epische hoogten drijven. Bart Maris' trompet speelt daarbij een niet te versmaden hoofdrol.
Met deze solide release presenteert Chopstick Records vier jazzcollectieven die elk op hun eigen manier de grenzen van het genre verkennen. Nu eens subtiel of psychedelisch, dan weer rechttoe rechtaan of humoristisch, telkens slagen deze rasimprovisatoren erin een warm, intrigerend geheel te creëren dat zowel diehardliefhebbers als ruimdenkende leken kan aanspreken.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
