Steve Bug, hoofdkanselier van het Duitse Pokerflat-label, mag zich vanaf nu eregast kronen van de Brusselse Fuse. Na grootheden als Dave Clarke, DJ Hell, Joris Voorn en Technesia mag hij een nieuw mixalbum uitbrengen in de reeks 'Fuse Presents'. Net zoals zijn voorgangers maakt Bug er een mix van oud en nieuw van. Hij blijft daarbij trouw aan zijn eigen stijl: donkere, zwoele en funky minimale techno met een obsessie voor acidsynthesizers.
Steve Bug verstaat de kunst om een dansende menigte mee te nemen op een muzikale trip. Door de platen in de juiste volgorde aan elkaar te mixen bouwt hij keer op keer naar een climax toe, gevolgd door een wat kalmere plaat die de clubgangers de tijd geeft om even te bekomen. Met 'Eight to Nine' van Plasmik begint Bug aan zo een opbouw. Geluiden die in een onderzeeër lijken opgenomen te zijn, een donkere beat en bizarre glitches maken duidelijk dat Steve Bug een dj is die de dansvloer wat graag doet zweten. Een zware mannenstem zorgt met zijn parlando over " the world as a dream" voor een extra bezwerend effect. Daaraan koppelt hij 'Hay Consuelo' van rijzende ster Pier Bucci. Opnieuw worden de bezwerende beat en melodie versterkt door een stem. Maar waar 'Eight to Nine' nog oppervlakkig bleef, durft deze track van Bucci al wat extatischer worden door het gebruik van echo in de zanglijn. Maar het dak gaat er helemaal voor een eerste keer af met Namito's 'Joujou' (Martin Landsky Remix). De beat wordt aangevuld met een opzwepende schuffle, de melodie wordt extatisch door langer uitgesponnen klanken.
En dan mag het publiek een eerste keer richting toog of chill-out op 'Problem #13 (Beat That Bitch)' van Johnny Dangerous. Toch, Bug laat niet veel tijd om af te koelen, want Seph's fantastische 'Dash (Hearttrob's Acid For Bongo Interpretation)' staat er aan te komen. Een vallende knikker en wat vuilere geluiden maken dit een oppompende track die Steve Bug naadloos weet te koppelen aan het drumfestijn van Guido Schneiders 'Halo'. En Bug lijkt goed op dreef, want meteen daarna maakt Efdemin met het extatische 'Lohn & Brot' zijn opwachting. Opnieuw zorgen een opzwepende shuffle, mooi naar de achtergrond geproducete beats en een zweverige melodie voor een absolute climax.
Maar na zo een topper van een danstrack moet je al sterk uit de hoek komen om hetzelfde niveau te halen. En Bug slaagt er niet in dat probleem op te lossen. Hij doet nog een verdienstelijke poging met een Pokerflatonderonsje. Bugs eigen 'Wet' en Guido Schneiders 'Transmission' zorgen nog voor een stevig combo dat de dansvloer op degelijke wijze entertainen. Schneider laat zich inspireren door drumssamples die een eigen leven beginnen leiden, Bug houdt het strakker met duidelijke acid-invloeden.
Het einde van deze mix-cd lijkt dan ook gereserveerd voor de oldies van de acidhouse. Bangana, Move D, Rythim is Rhythim, Foremost Poets en Square One, Steve Bug selecteerde allemaal kwaliteitsvolle tracks, maar het is toch wat vrijblijvender dan de eerste helft van deze strakke mix-cd.
Steve Bug etaleert op meesterlijke wijze zijn kunsten als dj. En dat is wel een tijdje geleden, want op zijn vorige mixalbums leek hij eerder op automatische piloot over zijn mengpaneel te vliegen. Maar nu lijkt Bug dus helemaal terug, met deze 'Fuse Presents: Steve Bug'. Al moet iemand hem eens vriendelijk zeggen dat die oude acidhouse platen stilletjes aan wat gedateerd beginnen te klinken.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
