Winterdome is een van die Duitse black metal-bands die de luisteraars maar al te graag doen geloven dat ze ergens diep in een magisch bos leven, elke dag op hertenjacht gaan en voldoende feeën tegen het lijf lopen om zich te onderscheiden van de andere bosbewoners. Maar deze band, die Keltische folk met de geneugden van de hardste metaalsoort uit de metaalgroeve combineert, verdient toch een extra pluim. Het album 'Weltendämmerung' (met een dikke knipoog naar 'Götterdämmerung' van Wagner en Nietzsche) is tot in de puntjes uitgewerkt en presenteert zich als een gedetailleerd, op muziek gezet sprookje.
Sprookjesachtige figuren, een eigen universum, culturen, religies en voor sommige passages zelfs een eigen taal. Dat de bandleden voor dit album ook achter hun instrumenten zijn gekropen lijkt slechts bijzaak. De verteller start het verhaal. "Saushoch türmten sich die Wellen über den Schiffen der Elasaj", en zal het verhaal vervolledigen bij elk oneven nummer van het album. Het stuk van de verteller sluit naadloos aan bij het eerste nummer, 'Weltendämmerung'. Folkinstrumenten worden verweven met zware grunts en heerlijk overstuurde gitaren. De muziek klinkt episch en is enorm zwaarbeladen. De minutieuze wisselwerking tussen rustige stukken en scheurende partijen blijft gecontroleerd door een haast compulsieve aandacht voor melodie. Hierdoor klinken nummers nooit chaotisch en kan de groep zo hard gaan als hij wil zonder een enkele keer minder te boeien. Het nummer komt rustig aan het einde en lijkt zelfs de gemotiveerde luisteraar de kans te geven het boekje erbij te nemen om het snelle Duits van de verteller te kunnen volgen. 'Land der Nacht' schuift de viool prominent naar voren en duwt hiermee de verteller vanaf de eerste seconde in de vergetelheid. Muzikaal houdt Winterdome perfect het midden tussen andere folkmetalgroepen als Finntroll en de gitaargroep Ensiferum. Waar Finntroll andere 'instrumenten' zoals mondharp, biervaten en zelfs geroosterd vlees niet schuwt om muziek mee te maken, houdt Winterdome het iets traditioneler. Piano, klavecimbel en door merg en been gaande vioolmelodieën. De sporadische zanginterventies van violiste Lisa Hinnersmann leggen hier en daar nog een gothic accent en moeten de sprookjesachtige sfeer volledig maken.
Hoewel 'Weltendämmerung' een plaat is die met uiterste precisie in elkaar is gestoken, lijkt dit geen album dat bestemd zal zijn voor de wereldmarkt. Toegegeven, niet-Duitssprekenden hebben misschien al wel bewezen dat een onverstaanbare taal geen barrière moet zijn. Het succes van Rammstein, maar evengoed van de in het Noors zingende folkmetalband Finntroll zijn hiervan harde bewijzen. Maar als de helft van de nummers op het album voordrachten zijn zonder muziek, wordt de balans al snel gemaakt en wordt dit een album dat beluisterd zal worden met de vinger op de ff-toets van de afstandsbediening. Dat beperkt 'Weltendämmerung' jammer genoeg tot een album voor de liefhebber van het genre.
Meer over Winterdome
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
