Benjamin Britten was niet de eerste componist die stukken uit zijn opera's destilleerde om in de traditionele concertzaal op te voeren. Meer nog: de passages die hij uit 'Peter Grimes' haalde, gingen een eigen leven leiden als de 'Four Sea Interludes'. Het is een prachtig, wervelend werk waarin Britten de kiemen van zijn opera, waaronder uiteraard ook het kenmerkende thematische materiaal, heeft ondergebracht. Geen dirigent beter geschikt voor een uitvoering dan de jonge koppigaard Edward Gardner, die dit werk vanuit een oerkracht vorm geeft. Gardner heeft dan ook beschikking over het BBC Philharmonic, ongetwijfeld een van de betere orkesten van Europa.

Over de audio

De 'Four Sea Interludes' bevatten voor elk wat wils: meer melancholische scènes (zoals er in de eerste drie interludia te horen zijn) wisselen grote escapades af. Als totaalconcept is het werk dan ook een extreem gecondenseerd symfonisch gedicht, waarvan de enorme kleurenrijkdom zorgt voor diepte en ontroering. "Gedicht" is overigens geen verkeerd gekozen term, want het is moeilijk geen storm voor zich te zien voorbijtrekken bij het horen van de hyperkinetische openingssequens. Geweldig is hoe Britten zijn orkestapparaat vanuit een duistere stuwkracht opereert. Het terugkerende motief klinkt steeds zwaarder en de schallende kopers vergroten het lugubere effect later verder uit. Via spitant gebruik van de houtblazersectie komt Britten vervolgens in een stiller deel terecht, waarin opnieuw typische 'Peter Grimes'-handtekeningen opduiken. De slepende strijkerpartij lijkt aan te geven dat de storm nog niet gaan liggen is en dat blijkt inderdaad het geval. Britten laat het werk van binnen uit koken en breidt een formidabele climax aan de laatste interlude: storm(achtig)!

Meer over Benjamin Britten


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.