Wie zal ontkennen dat Brahms een oeuvre naliet om geen genoeg van te krijgen? Tonnen fantastische kamermuziek, voor strijkers, voor solo piano...! Een handvol fenomenale symfonieën, en niet te vergeten prachtige concerti! Tussen al dat hartroerend moois, teveel om op te lijsten natuurlijk, worden de liederen al eens vergeten, maar daar zal na de integrale uitgave waar liedbegeleider Graham Johnson momenteel voor Hyperion aan werkt, allicht verandering in komen. De uitstekend gedocumenteerde reeks is inmiddels aan haar vierde deel toe. Telkens doorstaat een andere zanger de vuurproef, en deze keer is dat de gereputeerde Robert Holl.
Zelfs al had Robert Holl er ongeveer dertig jaar geleden de brui aan gegeven, dan nog zou zijn naam vandaag niet vergeten zijn. Vandaag een van de belangrijkste bas-baritons aan het firmament en in zijn vrije tijd ook werkzaam als componist, is Holl iemand die veel voeling heeft met de wereld van Brahms. Daarin is het kleine, het volkse, nooit ver weg, hoewel de componist, zoals geweten is, hield van een klassieke (vormen)taal. Holl heeft niet meer de meest wendbare stem, maar aan het repertoire dat Johnson voor hem reserveerde, heeft de zanger wel degelijk een boodschap. Vaak nogal licht geïnterpreteerd, doet Holl er goed aan het hele lied in deze uitvoering op te vatten in de aanloop van de kille slotregel: "Und wie ein See so kühl." Een stomp in de maag: roerend hoe Brahms dat eenvoudigweg op muziek zette.
