Zelden stond een cd beter beschreven in het begeleidend boekje: "Het muzikale kader voor Trovesi's muziek is niet het museum, maar de medley". Of hoe anders moet de levend(ig)e mengeling van swing, dixieland, kerkkoralen, renaissance klavecimbels, Caribische klanken, fanfares, funky drum, Afrikaans-Arabisch melodieën, powerjazz à la George Russell of citaten uit Armstrongs 'West End Blues' omschreven worden?
Trovesi koestert het verleden, toont geen enkel spoor van cynisme of sarcasme, maar is ook geen nostalgisch traditionalist. Daarvoor gaat de vermenging van de stijlen veel te ver en speelt de elektronica een te grote rol. Want hoewel voorzichtig gedoseerd aangewend, is dit laatste de kers op de taart. Vaag omschreven in het cd-boekje is het aan de luisteraar om te raden wat er precies gebruikt wordt: synthesizers (zonder symfonisch bombast), scratches of elektrische gitaar? Zeker zijn de opzwepende breakbeats onder 'Clumsy Dancing of the Fat Bird' en de vervorming van de snaarinstrumenten die zo perfect gedoseerd zijn dat ze in combinatie met de trompet van Massimo Greco zo van een briljante Dave Douglas zouden kunnen komen.
Van cerebraal tot kolkend, maar zonder over te koken: deze cd heeft alles. De briljante arrangementen en composities zijn gedetailleerd uitgewerkt en laten tegelijkertijd plaats voor solistische vrijheid. De nummers zijn haast nooit rechtlijnig, maar springen vlot en natuurlijk van de ene stijl op de andere: saaiheid is hier een theoretisch begrip. Het extreemste voorbeeld is 'Sogno d'Orfeo' dat begint als de aanzet tot een plechtig 17de eeuws tafereel, maar geregeld onderbroken wordt door Trovesi's klarinet die er als een commedia dell'arte figuur doorgehuppeld komt. Het renaissancedeel krijgt later iets filmisch, terwijl het slot een ongegeneerde New Orleans straatparade is, waarbij de blazers dwars door elkaar heen lopen. 'Wide Lake' is een andere klepper, waarbij een fanfare van koperblazers wordt afgewisseld met ongehoord fijne percussie-episodes, om daarna feestelijker door te trekken naar een funky slot. Dat het titelnummer van de cd door het hoekig en dissonant gebruik van klavecimbelklanken sterk aan Ligeti doet denken, kan dan helemaal de deur dicht doen. Dit is verleden, heden en toekomst. Een cd zoals er veel te weinig zijn.
Meer over Gianluigi Trovesi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
