Elektronicawizard Kettel ofte Reimer Eising laat opnieuw van zich horen. Met oprechte trots presenteert het vooruitstrevende Nederlandse label Sending Orbs een tiende huisproduct: Kettels 'Myam James 2'. Met dit vervolgdeel zet de jonge computerfreak uit Groningen zijn missie voort: een mooie brug bouwen tussen harmonische ambient-elektronica uit de jaren '90 en moderne, progressieve digitale pulsen. Zomaar eventjes achttien gepresenteerde sfeermomenten zijn dan ook hemelsmooie karakterkindjes die de progressieve en soms wat drukkere ritmische trekjes uit Kettels verleden volledig hebben verbannen.
Wat meteen opvalt, is dat dit tweede deel niet meer lijdt onder een spuuglelijke hoes, maar het tot de verbeelding sprekende fantasy-element van alle andere Sending Orbs-releases uitstraalt. Deze plaat is dan ook meer een sfeerprent dan zijn voorganger. Een afwisseling tussen zwevende en ritmisch hoppende tracks en zelfs de aanwezigheid van twee passages met klassiek instrumentarium maakt 'Myam James 2' tot een erg dynamisch en organisch geheel. Het zou zelfs gerust een soundtrack voor een film kunnen zijn – een goedgevoel prent weliswaar, want een duidelijke voorkeur voor mooie, liefdevolle en gelaagde klanken is gebleven. 'Sentiment' is zo'n digitaal moment waarin romantiek, ontroering en melancholie samenvloeien in een beklijvend, sentimenteel geheel. En de emotioneel geladen reis gaat voort. Fluitende vogels en kabbelende beekjes, futuristische breakbeats ('Verkens in Londen') of zelfs een ronduit delicieuze, minimale pianowandeling ('Memory Steps') passeren de revue en klinken allen even sprookjesachtig. Kettel houdt natuurlijk ook bewust vast aan een erg herkenbare retro-touch waarin zowel synthesizerhelden (Jean-Michel Jarre, Vangelis) als vroege Warp-platen (B12, Black Dog) weerklinken. Reimer Eising tekent dan ook voor een plaat die zijn kalmte bewaart en waarin toch ontzettend veel gebeurt. 'Myam James 2' lijkt wel uren te duren en dat is een deugd. Tegelijkertijd kan de cd eindeloos herhaald worden, wat nog een grotere meerwaarde is. Dat het album naar het einde toe een beetje in elkaar stort, is dan ook weinig bezwaarlijk.
Wat weinigen voor mogelijk hielden, is hier gebeurd: Kettel is duidelijk opnieuw geëvolueerd. De twee instrumentale stukken en de aanwezigheid van een klassieke piano scheppen voor de toekomst weer heerlijk veel mogelijkheden. Voor de eerste keer vertelt een plaat van de man echter ook duidelijk een samenhangend verhaal (iets wat voordien enkel het geval was bij de songs an sich), eentje waarin vanalles te beleven valt. 'Myam James 2' is dan ook een fantastische ontdekkingstocht die muzikaal geen vernieuwende dingen doet, maar wel hoogstaande kwaliteit in het vaandel draagt.
