In de experimentele wereld van het (K-RAA-K)³-label behoort Kiss the Anus of a Black Cat, oftewel Stef Heeren, bij de toegankelijkere groepen. Dat dit met een stevige korrel zout genomen moet worden, weet iedere (K-RAA-K)³-fan. Het onvolprezen debuut van Kiss the Anus of a Black Cat vindt met 'An Interlude to the Outermost' een waardige opvolger om zijn duistere taak te volbrengen. Stef Heeren haalt zijn mosterd in de donkere krochten van de zwarte magie of uit de onderdrukking en angst van een middeleeuws geloof. Stef Heeren, die zichzelf als Stef Irritant crediteert, omringt zich voor deze plaat met tal van andere muzikanten die zijn nieuwe cd een rijker en steviger geluid geven, naar traditionele folkrock neigend. Stevige drums, een weelderig koor en dreigende strijkarrangementen geven de donkere roerselen van Heeren meer kleur en kracht. De composities hebben ook een erg duidelijk songpatroon gekregen wat de duisternis ietwat toegankelijker maakt.
Na de apocalyptische en weemoedige intro 'Prelude ( The World is in Fear Again and It Has All Been Manufactured' geeft 'The Firesky' de nieuwe koers aan. Een woelige gitaarrif en lage drums als een naderend onweer geven het nummer de nodige drive, maar het is de gejaagde zang van Heeren en de beangstigende arrangering die het een sinister karakter geven. Hoge fluittonen, gillende gitaren en een brandend koor maken van het refrein een treurlied om een vermoorde wereld waar donkere rookpluimen uit opstijgen.
Maar Stef Heeren kan ook met rustige nummers bekoren. 'Salt' begint met een melancholische pizzicato cellolijn die wordt verdubbeld door een scherp tokkelende gitaar. Diepe pianobasnoten creëeren een donkere sfeer. Ondanks zijn onmiskenbare Vlaamse accent zijn Heerens dreigende teksten zijn sterkte: Through the desert, and towards solitude, runs the black horse [...] the desert and famine rule the world. Trieste, gestreken cellopartijen en doffe drums leiden naar smerige gitaren die even de pijn van het verdriet verklanken waarna er weer wordt teruggegrepen naar de tristesse van in het begin. Heerens hese, lage stem wordt vaak verdubbeld met lugubere samenzang van het Anus-koor.
De krachtige stem van Heeren manifesteert zich het expressiefst in 'You Will Reap A Whirlwind'. Op een hypnotiserend bed van gitaargetokkel, zagende klanken van een of ander Oosters instrument knalt Heeren met een grofkorrelig geluid zijn verhaal naar buiten. Tinkelende belletjes en een spokende wind voeren de luisteraar geleidelijk mee naar een ander universum waarin huiveringwekkend achtergrond stemmen uit massagraven komen. Het ijselijke samenspel van Heeren met het Anus Choir ontaardt na een a capella stuk in een vlechtwerk van gitaarpartijen die het nummer met een vernietigende wervelwind laten eindigen. Indrukwekkend!
Kiss the Anus of a BlacK Cat brengt met 'An Interlude to the Outermost' een donker epos uit dat een voller geluid heeft dan zijn voorganger. De grimmige nummers dringen tot het diepst van de ziel door en slagen er met meer conventionele methodes in om de luisteraar te betoveren met rituele verhalen over een donkere wereld en het gruwelijke einde ervan. Deze integere darkfolkplaat is dan ook geen beste keuze voor al te labiele luisteraars.
Meer over Kiss the Anus of A Black Cat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
