Menig melomaan zal zich waarschijnlijk verbazen over het gegeven dat twee gekende dirigenten zich op dit album wagen aan de vioolsonates van Mozart. Violist Dmitry Sitkovetsky ontdekte zijn roeping als orkestleider pas een goed decennium geleden, terwijl pianist Antonio Pappano vooral zijn sporen heeft verdiend als dirigent bij onder meer het orkest van De Munt of de Berliner Philharmoniker. Die gemeenschappelijke achtergrond is niet onbelangrijk in het aanschijn van de uitvoering die beide heren hier ten gehore brengen. De luisteraar voelt dat zowel Pappano als Sitkovetsky zich perfect bewust zijn van de (weliswaar transparante) architectuur van de sonates, wat uiteraard een grote meerwaarde biedt. Bovendien gaan beide muzikanten enorm expressief om met het van nature nogal lichte repertoire.
Het eerste deel van de gekende 'Sonate in A, KV 305' krijgt bijvoorbeeld een erg vurige lezing. Het thema herhaalt zich voortdurend, een typisch klassiek gegeven waar Sitkovetsky en Pappano dankbaar mee omspringen. In het tweede deel ('Andante grazioso') speelt Pappano erg melancholisch en houdt hij zijn piano-partij tegelijk emotioneel als licht verteerbaar. De variaties in dit tweede deel hebben niet de scherpte van wat een romantisch componist ermee zou aangevangen hebben, maar de bezielde vertolking van Sitkovetsky houdt het stuk gemakkelijk overeind.
De 'Sonate in E, KV 380' bevat in het eerste deel ('Allegro') ongewoon zware akkoorden. Mozart wisselt die, met gevoel voor humor, af met heel speelse piano-begeleidingen. De lichte ontvlambaarheid die Sitkovetsky en Pappano kenmerkt, is een absolute vereiste om dit werk vlot door te komen. Nochtans had Pappano zijn diepe akkoorden af en toe zwaarder mogen aanzetten. Ook Sitkovetsky komt enkele keren iets te tam uit de hoek, maar die momenten zijn sterk in de minderheid. Het tweede deel ('Andante con motto'), logischerwijs opgevat als het droevige middendeel, klinkt intriest, hoewel Mozart een sprankeltje hoop toevoegt. Het slotdeel (Rondeau, Allegro') bulkt van de hernieuwde levenslust en het duo vertolkt met overtuiging.
De 'Sonate in E, KV 304' is het bekendste werk van deze cd. Mozart schreef het stuk naar aanleiding van het plotse overlijden van zijn moeder en zowel de stille weemoed als de woede om het fundamentele verlies zijn prominent aanwezig. Sitkovetsky en Pappano kennen het werk door en door, en voeren de compositie rationeler uit dan verwacht. Ze gaan absoluut niet voorbij aan de emoties, maar hun interpretatie blijft vrij clean. Het tempo van het 'Allegro' had bijvoorbeeld iets lager mogen liggen, zodat de ruwe gevoelens meer tijd kregen om uit het werk op te stijgen. In het zachtere tweede deel benaderen beide muzikanten Mozarts tere sensibiliteit dan wel weer schitterend.
Tot slot brengen Sitkovetsky en Pappano op dit eerste volume van wat een Mozart vioolsonates-integrale lijkt te worden (intussen is deel 4 immers al een feit), de latere 'Sonate in B, KV 454'. De stijl is onmiskenbaar Mozart: de virtuoze, snedige vioolpartij en de vingervlugge pianobegeleiding met milde dynamische toonwisselingen kan een beetje klassiek-liefhebber ongetwijfeld als "een typische Mozart" thuisbrengen. De logische opbouw van de sonate en de manier waarop Mozart alsnog origineel omspringt met het medium, via zijn prachtige melodieën zijn vermogen om weemoed en blijdschap zo ongecompliceerd af te wisselen, getuigen zonder meer van zijn compositorische genie.
Wat nu denken van dit album? De uitvoeringen van het duo Sitkovetsky – Pappano zijn technisch quasi perfect en blinken uit in hun emotionele subtiliteit. Helaas is Mozarts typische klankkleur niet rijk genoeg om meer dan een uur te blijven boeien. Ook de uitgave zelf had verzorgder gekund, bijvoorbeeld door meer extra tekst in het bijgevoegde boekje te voorzien. Wie echter nog geen opname van de Mozart-vioolsonates in huis heeft, zal moeilijk beter vinden dan de integrale waarmee Sitkovetsky en Pappano bezig zijn. Dit eerste deel uit de reeks getuigt van een gedegen vakmanschap; een prima interpretatie in de traditie waarin Mozart wel vaker wordt uitgevoerd.
