Integrale opnames met de muziek voor strijkers en piano van de Franse componist Gabriel Fauré zijn de laatste tijd eerder dik bezaaid. De Britse labels Chandos en Hyperion zorgden een tijdje geleden voor integrale cycli, met veelbelovende namen als (cellist) Christian Poltera en (pianiste) Kathryn Stott in de twee magnifieke cellosonates. EMI, moederbedrijf van Virgin Classics, bracht overigens een tiental jaar terug een volledige set uit, waar pianist Jean-Philippe Collard de centrale spil van was. Met een aantal muzikale vrienden als Augustin Dumay en Frédéric Lodeon maakte hij een meermaals geroemde cyclus, die nu dus "afgelost" lijkt te worden door de jonge garde bij Virgin Classics. Met snaken als Nicolas Angelich, de gebroeders Capuçon en de virtuoze durvers van het Quatuor ébène lijkt het er immers inderdaad op dat de jeugd het laatste woord heeft gekregen. Inmiddels is men bij Alpha echter al weer bezig aan een veelbelovende set onder Eric Le Sage, die na Schumann zijn pijlen op Fauré richt. Het magistrale eerste deel uit die cyclus verscheen kort geleden en sloeg in als een bom, waardoor deze ontzettend laag geprijsde boxset het qua concurrentie meteen hard te verduren krijgt.
Toch is hier zonder de minste twijfel genoeg kwaliteit aan boord om van een absolute top-serie te kunnen spreken. Zeker de Capuçon-gebroeders zijn gerenommeerde solisten, zoals ze elk afzonderlijk bewezen in bijvoorbeeld het Dvorakconconerto met Gauthier op cello, of de al iets oudere Mendelssohn-Schumann opname van Renaud op viool. Ze braken definitief door in de grote concerti, maar zouden het kamermuziekgenre nooit uit het oog verliezen. Wat dat betreft werkten ze tot op heden vaak samen met Nicolas Angelich, wat al resulteerde in prachtige Brahms-opnames, waaronder vioolsonates, pianotrio's en –kwartetten. Bij deze laatste werden ze overigens vergezeld door Gérard Caussé, die in de Fauré-box opnieuw figureert als altist in de pianokwartetten. Daarnaast treedt een van de beste strijkkwartetten van dit moment aan, het Quatuor Ebène. Hun opname van het late strijkkwartet van Fauré stond al centraal op hun cd met de andere meesterwerken in het genre van Debussy en Ravel, waarmee ze een enorme onderscheiding kregen in de vorm van Grammophones "record of the year". Naast het kwartet dat opgenomen is in de box, komen ze hier aan bod in Fauré's misschien wel meest volmaakte muziek: de pianokwintetten. Vooral het tweede, waarin het kwartet wordt vervolledigd met Nicolas Angelich, is van een onaardse schoonheid.
De concurrentie is op alle vlak natuurlijk groot. In de cellosonates valt meteen de heel gepassioneerde aanpak van Gauthier Capuçon op, waarbij de balans met de iets te wollig ingespeelde pianopartij af en toe zoek lijkt te raken. De meer spitante pianopartij in Le Sage's recente opname, of de scherpere en meer rationele benadering van iemand als Steven Isserlis, verdient in deze muziek misschien alsnog aanbeveling. Ook net niet perfect is het pianokwintet, dat door iets te trage tempi wat al te larmoyant gaat klinken. Het Domus kwartet voor Hyperion klinkt in vergelijking helderder en meer transparant, wat zeker in Fauré een troef is. Gevoelsmatig zijn deze opnames echter zeer gelijkmatig en overtuigend: er worden duidelijke keuzes gemaakt, maar de muziek wordt alleen als de nood het hoogst is echt naar de rand van de spreekwoordelijke afgrond geduwd. Met een superieure opname van de vioolwerken, heeft men trouwens nog een argument om expliciet naar deze box op zoek te gaan.
Spijtig is alleen dat de opnamekwaliteit over het geheel genomen niet volstaat. De klank situeert zich in de verte en naar huidige maatstaven is het onbegrijpelijk dat deze opnames zo onverzorgd konden gebeuren. Wie de absolute perfectie wil in geluidskwaliteit, zal dus toch elders moeten zoeken. Anderzijds is dit een uitstekend verzorgde, mooi ogende integrale Fauré-opname met de werken voor strijkers en piano, die prijs-kwaliteit hoge ogen werpt. Voor de prijs van twee reguliere cd's geeft Virgin Classics immers vijf topopnames cadeau, door wereldvermaarde interpreten dan nog wel. Zonde van de klank, maar het euvel wordt in grote mate gecompenseerd door het grote metier en de enorme inleving van de musici.
