Het Belgische wereldmuziekgezelschap Think of One gaat op 'Tráfico' gedreven verder met het Braziliaanse gezelschap rond diva Dona Cila de Côco. De plaat werd helemaal geschreven tijdens de werkvakantie van de Antwerpenaren in Olinda, Brazilië. De ingrediënten zijn nog steeds een dolle mengeling van jazz, Braziliaanse funk en traditionele feeststijlen als frevo, côco, maracuta, forro en samba die door een anarchistische punkbril worden bekeken.
Waar 'Chuva em Pó' nog fris en nieuw was in aanpak, is 'Tráfico' eerder een verlengstuk van de vorige plaat. Al moet er niet rond de pot gedraaid worden:Think of One swingt ook op 'Tráfico' als de tieten van een Braziliaanse carnavaldanseres.
'Essa Messa' is een lekker groovend zomerhitje. Een wulps, scherp gitaartje slaat tegentijden terwijl een orgeltje met lange, zinderende tonen een zacht kantje toevoegt. Het smakelijke Antwerpse accent van David Bovée zingt een pleidooi voor verdraagzaamheid en tegen arrogantie: A ge ze wiedagge ze / Sta waar da ge sta / ... / Als a bloed roodzie ziet dan zo ni. Het refrein wordt door de Portugese dames van Dona Cila de Côco onder handen genomen, wat zorgt voor een geslaagd contrast qua stemtimbre en taalkleur tussen Bovée en de Portugese schonen. Vraag en antwoord is ook op deze plaat een veelgebruikte formule: als Bovée zingt, antwoorden de vrouwen steevast en vice versa. In de tweede strofe zet deze structuur zich eveneens door, maar dan tussen Bovée en de blazers. De arrangementen zijn ook stijlvol: een zonnige marimbasolo valt in na het refrein en het slot wordt gekenmerkt door een subtiel, jazzy blazersgevecht tussen saxofonist Eric Morel en trompetist Bart Maris dat erg ver in de mix gestopt is.
De titeltrack toont aan dat op 'Tráfico' de zachte kant van Think of One prominenter is. Een traag hobbelend reggaeorgel wordt door een sloom drummende Roel Poriau ondersteund. De kale aankleding werkt hier verbazend goed. Als Bovée in het Frans zingt met een zwaar (exotisch?) accent, vult een ijl orgeltje heel ver in de achtergrond de boel op met een trieste melodie.
Ook op het punknummer 'Tahina' is Think of One ingetogener, wat het lied extra dreigend maakt. De drums geven een zware roffelende groove op de diepste toms en een zagende synthbas zorgt voor een akelige sfeer waar Dona Cila met een felle, doorleefde stem over zingt. Vervolgens worden de drums meer open en krijgt de Vlaamse luisteraar plots een déja-vu gevoel als het melodietje uit de reclame van 't Amerikaantje door de mallemolen wordt gehaald in de blazers. Na deel één van het lied wordt de spanning helemaal opengebroken in een zwaar rockend skapunkdeel. Dat ontaardt snel in georchestreerde chaos waarin de blazers terugkomen, orgels zware pulsen sturen en de drummer zware roffels tussen de harde basisbeat gooit.
'Feira de Mangaio' leunt het dichtst bij de Zuid-Amerikaanse traditie aan. Twee gitaarlijnen beginnen: een smaakvolle, scherpe solo die uit een rockende Buena Vista Social Club School had kunnen komen en zachte, tegentijdse akkoorden. De blaasarrangementen worden ook opgebouwd volgens het genre, met een hoofdlijn die door alle blazers wordt gespeeld en een felle trompet die een tegenmelodie geeft. De blazers geven ook enkele mooie harmonieën weg. Desondanks blijft, mede dankzij de hammond, het typische Think of One-geluid bewaard. 'Maracuta Mysterioso' is een herwerkt nummer ('Frevo Pinguïn') van de vorige plaat. Opnieuw wordt er gewerkt met een sluw sluipend drumritme en een meteen venijnige blaasmelodie. In plaats van los te barsten, gaan ze over naar begrafenisharmonieën uit de Balkan. Het hoofdthema komt regelmatig terug, vaak vergezeld door een zware crescendo in de lage blazers. Dan komen de gekke geluidjes: olifantengeschetter, gitaren als hysterische gorilla's, knagende termietenstemmetjes en meer jungleklanken maken het nummer lekker sappig en gevaarlijk.
'Tráfico' is dat warm plaatje dat naar de zomer doet smachten op een koude lentedag.
Meer over Think of One
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
