Een goede tributeplaat is zeldzaam. Ondanks de nobele doelstellingen van de initiatiefnemers, blijkt de kwaliteit immers afhankelijk van de deelnemende artiesten. Dat neemt niet weg dat het opzet prima en verrassend kan zijn, zoals bij ‘Copy of 98’ het geval is. Zeldzaam zijn immers de tributeplaten die niet zozeer respect betonen aan een band, maar wel een volledig album met behoud van volgorde van de tracklist weerspiegelen, in dit geval dus Dead Man Ray’s ‘Berchem’ (met bouwjaar 1998).
Wat alvast opvalt aan deze plaat, die zelfs het artwork van het origineel aan een eigen interpretatie onderwerpt, is dat geen van de deelnemers uit de entourage van de Antwerpse jaren ’90-clan afstamt (geen dEUS, Stef Camil Carlens of bandleden Daan of Rudi Trouvé). Op Sukilove en Buffoon na betreft het hier allemaal relatief jonge helden, weliswaar ook uit de sinjorenstad.
Tweede vaststelling: die jeugdige gasten durven nog steeds te rocken zoals hun oudere voorgangers. Geen obscuur gefrutsel, geen dwaze laptoptechnieken of krampachtige interpretaties (op het instrumentale gemorrel van Coem na). Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niet mag geknipt en geplakt worden, iets waardoor het avantgardistische gezelschap Dead Man Ray juist zo bekend werd. Er wordt veelal gewerkt met een ruwe sound, psychedelische gitaren en hier en daar een stevige bluesrockinjectie (iets wat niet relevant is voor bijvoorbeeld een band als Marble Sounds) waarbij de originele sfeer behouden blijft,. Toch is een eigen stempel noodzakelijk, tenzij men de bassist uit de groep zou ontslaan en op heuse Trouvé-wijze de gitaar ondersteboven zou bespelen.
Radio Carver en Chef Tournel zijn niet meteen de meest ronkende namen uit het Vlaamse muzieklandschap, maar wat ze samen presteren, is meesterlijk. Het schurkende, hoofdschuddende ‘Stain’ barst open in een stukje gierende gitaarnoise dat zijn melodie mooi vasthoudt en krijgt een extra puntje voor de spontane lach die erin verwerkt zit. In het geval van Minguz, Simplesongs of Flying Horseman gaat het om meer ingetogen songwritersversies – een welkome afwisseling – die leren dat eenvoud siert. Die laatste gaat met wat ruwe bluesakkoorden en tokkels op zijn akoestische gitaar en zijn kronkelende, donkere stem voor een erg ingehouden energie.
Een echt vreemde eend in de bijt is Sukilove die met Blackie & the Oohoos het bekende ‘Chemical’ onder handen neemt. Het nummer vangt wat aarzelend aan met hoge falsetstemmetjes, maar klimt langzaam op naar spacy psychedelica met rafelende drums, loeiende sirenes en een mysterieuze waas van wegdraaiende effecten: bizar en onwezenlijk. Het is aan You Raskal You om zich topsingle ‘Copy of 78’ toe te eigenen. Met enkel handengeklap, karige pianobegeleiding en acapella zang kleedt het gezelschap deze song uit tot op het ondergoed. In deze erg sobere, nuchtere versie werd heel het instrumentale aanhangsel van het origineel dan ook geknipt.
‘Copy of 98: a Tribute to Dead Man Ray’s Berchem’ is een erg verdienstelijk album. Er staat niet een zwarte vlek op, een wonder met veertien verschillende deelnemers. Meer nog, er zit een mooie muzikale lijn in deze spiegelplaat die een coherent geheel vormt.
