Felix Mendelssohn-Bartholdy leefde in het begin van de 19de eeuw en zijn muziek is bijgevolg vroegromantisch te noemen. Hoewel deze componist slechts negenendertig jaar werd heeft hij toch een aardig oeuvre bij elkaar geschreven. Zowel orkestwerken, bv. 'Ein Midsomersnachtstraum' met de overbekende 'bruidsmars', als oratoria zoals 'Paulus'. Op deze cd staan een aantal kamermuziekwerken van zijn hand. Uitvoerders met dienst zijn de mensen van Ensemble Explorations onder de artistieke leiding van de Belgische cellist Roel Dieltiens. Dit ensemble heeft sinds zijn oprichting in 1995 al een stevige reputatie weten op te bouwen en wist reeds verschillende prijzen in de wacht te slepen voor z'n interpretaties zoals de 'Prix Cecilia' en de 'Diapason d'Or'.
Het eerste werk op deze cd is het 'octuor' op. 20. De samenstelling is vrij eenvoudig: een dubbel strijkkwartet. Al van bij de eerste noten wordt de lyrische kwaliteit van de componist duidelijk en hoort men ook duidelijk dat de uitvoerders niet de eersten de besten zijn. De klank van het ensemble is uitzonderlijk homogeen en de intonatie is haarzuiver. De muziek is typisch voor de vroegromantiek. De thema's zijn al veel ingewikkelder dan die van pakweg Mozart, maar de verwerkingswijze van deze is nog volledig volgens de klassieke traditie. De violen kunnen hun virtuositeit volledig tot uiting laten komen in spetterende melodieën. De uitzonderlijke kwaliteit van de cellopupiter springt dadelijk in het oor. De klank die deze mensen ten gehore brengen is ronduit fantastisch.
Het tweede stuk is 'Variations Concertantes' voor cello en piano. Dit stuk dateert net zoals het 'octuor' uit het begin van de carrière van de componist en is dus nog zeer klassiek qua melodievoering. De cello krijgt een wonderlijke melodie te spelen en deze cellist geeft het thema nog net dat tikkeltje meer. Als de variatiereeks begint wordt ook de virtuositeit van deze muzikanten duidelijk. Het is echter wel zo dat zij nooit vervallen in technische hoogstandjes zonder muzikale inspiratie. Zelfs in de moeilijkste passages blijft de muzikaliteit van de bovenste plank.
Het volgende werk is 'Romance sans Paroles', eveneens voor cello en piano. Dit werk komt honderd opusnummers later dan de vorige werken en dit kan je horen. Mendelssohn heeft zijn klassieke leermeesters losgelaten en is op zoek naar zijn eigen muziek. De muziek is dan ook veel meer doorwrocht en de ondertoon is veel donkerder dan deze van de voorgaande werken. Het thema blijft echter wondermooi en ondanks zijn emotionele geladenheid eenvoudig genoeg om direct naar het hart van de luisteraar te grijpen.
Het laatste werk 'Albumblatt' ,is er in tegenstelling tot wat het boekje zegt geen voor pianosolo maar eveneens een stuk cello en piano. De muziek is in de zelfde stijl als in 'Romance sans Paroles', maar deze keer dan nog een stukje droeviger. De eenvoud van het thema zorgt ervoor dat het haar op de armen van de luisteraars recht komt.
Dit is een uitzonderlijk goede plaat. De werken zijn van de bovenste plank en de uitvoering is om duimen en vingers bij af te likken. Dit is een ensemble dat al jaren samen speelt en dat hoor aan iedere overgang en elke dynamische wisseling. Een topplaat.
Meer over Felix Mendelssohn-Bartholdy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
