Phillipe Herreweghe is sinds 1998 aan de slag bij deFilharmonie in Antwerpen en sinds enkele jaren werkt hij met dat orkest aan een integrale uitvoering en opname van Beethovens negen symfonieën bij het Nederlandse label Pentatone. DeFilharmonie nam onder leiding van Herreweghe al Beethovens eerste, derde, vijfde en achtste symfonie op, plus de vierde en zevende bij een andere label: Talent Classics. Met deze cd is het de beurt aan de tweede en zesde 'Pastorale' symfonie.
Wie vorige uitvoeringen hoorde weet waaraan men zich mag verwachten. Herreweghe heeft zijn roots in de authentieke uitvoeringspraxis en die 'authentieke' aanpak van Beethoven brengt hij ook over naar een modern symfonieorkest. Dit is dan ook een uitvoering die zich laat kenmerken door snelle tempi, grote contrasten en opmerkelijk sterke blazers. Wat die laatste betreft: deFilharmonie is een orkest dat (net als het symfonieorkest van de Muntschouwburg bijvoorbeeld) voor zijn klassieke en vroeg-romantische producties beroep doet op authentieke baroktrompetten en dito pauken. De hoorns volgen niet en spelen op moderne instrumenten. Die barokke trompetten en pauken zorgen echter voor een samengebalde, kernachtige klank die niet domineert maar het ritme in Beethovens muziek strak onderlijnt.
Snelle tempi laten zich horen in de langzame tweede delen van beide symfonieën of in de verrassend vlotte inleiding tot de tweede symfonie. De strijkers van deFilharmonie maken hier trouwens enkele keren bijzonder mooi kleur. Het orkest valt als het ware per toeval in het eerste deel van de zesde symfonie binnen, alsof de muziek al een tijdje bezig was voordat de opname startte. Dat geeft de opening van de 'Pastorale' een welkome frisheid mee. Het derde deel van die symfonie wordt niet speciaal snel genomen maar wordt sterk 'vooruit' gedacht, wat Beethovens kijk op een volkse boerendans licht en vrolijk doet klinken. Het is niet moeilijk om in het laatste deel een beeld van puur extatisch geluk te schetsen maar toch altijd leuk om te horen dat een orkest daar volledig in slaagt.
Herreweghe is een man van afwerking en details in zijn uitvoeringen en wie goed luistert ontdekt er vele in deze symfonieën. Het gaat om kleine zaken zoals een ontroerende frasering, een stukje chromatiek dat in de verf wordt gezet of een opmerkelijke akkoordovergang maar het zorgt voor een opname die in haar vele details ontegenzeggelijk charme bezit.
Nu is het slechts nog wachten op de negende symfonie in de reeks. Herreweghe werkt kleine wonderen met een orkest als deFilharmonie, dat onder zijn leiding fris en elegant klinkt. Zijn interpretatie van een bekende en een minder bekende symfonie van Beethoven klinkt gedreven maar gracieus, met een gezonde aandacht voor de fijnere puntjes van Beethovens orkestratie en lijnvoering.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
