In de reeks 'Mozart Forever' van Deutsche Grammophon kunnen pianoconcerti natuurlijk niet ontbreken. Op deze eerste cd staan drie werken uit Mozarts Weense periode. Soliste is steeds de Portugese Maria João Pires, die in het 14de pianoconcerto door de Wiener Philharmoniker en in het 17de en 21ste door het Chamber Orchestra of Europe wordt begeleid. Claudio Abbado dirigeert.
De Wiener Philharmoniker vliegt vol enthousiasme in het veertiende pianoconcerto, in Es. Een volle, warme strijkersklank en stevige blazers verlenen dit werk een groots elan dat nogal contrasteert met de intieme natuur van het concerto. Mozart beschouwde dit werk inderdaad als een ander soort compositie dan zijn latere concerti, die symfonischer gedacht waren en gecomponeerd werden voor een meer uitgebreid orkest. Maar het vuur waarmee de Wiener deze muziek speelt, en Abbado, die er goed in slaagt alles fijn en doorzichtig te houden, overtuigen meteen. Het enthousiasme waarmee de twee hoekdelen worden uitgevoerd staat tegenover het lyrische karakter van het trage tweede deel. Daar neigen orkest en solist wat naar een romantische interpretatie toe, met een kleine dosis (onder controle gehouden) pathos en nogal wat vibrato in de strijkers, maar het geheel komt erg goed over.
Pires zelf houdt zich ook niet strikt aan wat de historische uitvoeringspraktijk over Mozart zegt. Met een uitvoering die in zijn frasering en kleine temposchommelingen soms naar de romantiek neigt, legt zij wat meer dramatiek dan gewoonlijk. Dit valt vooral op in de trage delen, waar de piano nogal wat vrijheid kan nemen. Vooral in de twee laatste concerti bespeelt Pires trouwens een erg mooi kleurenpalet, dat soms speels, dan weer ingetogen, behoedzaam, uitbundig of triestig klinkt.
Het 17de en 21ste concerto werden live opgenomen, (en al enkele jaren geleden uitgegeven onder cd nummer DG-439 941-2GH), met een Chamber Orchestra of Europe dat zich duidelijk goed in zijn vel voelt. De volheid van de Wiener Philharmoniker moet hier plaats maken voor een smallere en meer bescheiden klank, met een mooie balans tussen solist, strijkers en blazers. Op die manier wordt het bekende 21ste concerto niet te overweldigend gebracht, maar toch met een waardigheid die eigen is aan Mozarts werken in C groot. De live-opname zorgt trouwens voor wat extra charme aan de cd; wie goed luistert kan kleine tempoverschillen horen of details die niet helemaal samen zijn, dingen die in een studio weggeknipt zouden worden. In de finales voelt men solist en orkest trouwens naar de laatste noot van het concerto toewerken; zo'n concertgevoel doet een opname alleen maar goed. Jammer dat het applaus dat erop gevolgd heeft weggeknipt is...
Deutsche Grammophon's 'Mozart Forever' reeks bestaat uit gerecycleerde opnames, waarvan sommige erg goed zijn, en anderen niet echt bijzonder. Gelukkig valt deze cd beslist in de eerste categorie. Een bijzonder mooie kennismaking met Mozarts pianoconcerti.
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
