Claudio Abbado is een van de bekendste en belangrijkste artiesten die een onderkomen vonden bij Deutsche Grammophon en het label legt de beroemde Italiaanse dirigent dan ook ter tijd en stond in de watten. Naast twee gloednieuwe Mozart opnames (DG 477 7371 en DG 477 7598), eentje rond de vioolconcerti en eentje rond de symfonieën stellen ze hier deze heruitgave van Beethovens pianoconcerti voor. Samen met landgenoot Maurizio Pollini werden deze vijf concerti live in Berlijn opgenomen, zo een zestien jaar geleden en voor deze driedubbel-cd besluit Deutsche Grammophon de integrale cyclus met een uitvoering van Beethovens tripelconcert voor piano, viool en cello onder Abbados leiding met het Simon Bolivar jeugdorkest uit Venezuela.
Welke muziek Abbado ook dirigeert en of dat nu met een van zijn eigen (vaak zelf opgerichte) orkesten is of met de Berliner of Wiener Philharmoniker, zijn aanpak verraadt steeds een diep geworteld gevoel voor structuur en muzikaliteit. Deze Beethoven is niet verschillend en Abbado pakt hem groots en symfonisch aan, met een orkest dat in alle opzichten een waardige partner voor Pollini blijkt te zijn. Het vijfde concerto in het bijzonder is hier evenzeer een concerto voor orkest als voor pianosolo. Door de grenzen van dynamiek, tempo en karakter af te tasten komt deze interpretatie magistraal over maar het echte meesterschap ligt hem in de manier waarop elke persoonlijke aanbreng logisch en natuurlijk in het geheel past. Luister maar naar de manier waarop hij de twee eerste, Mozartiaanse concerti toch een grandioze allure toestopt. Of hoe breed en intens het trage deel van het derde concerto klinkt. Zijn zorg voor details ontsluierd nieuwigheden in elke frase, bijvoorbeeld in de manier waarop de fagotten in deze concerti net verstaanbaar genoeg naar voren komen.
We hebben ook niets dan lof over Pollinis interpretatie, die warm en genereus klinkt in elk concerto. De introductie van het vijfde, met zijn vrije cadens voor de solist is een explosie van virtuositeit, oogverblindend briljant. Met een uitzonderlijke flair rondt Pollini de finales van het vierde of vijfde concerto af – een bewijs dat live-opnames toch vaak iets extra hebben in vergelijking met studio-opnamen.
Het Simon Bolivar Jeugdorkest van Venezuela is een verhaal apart, een geweldig succesvolle poging om arme straatjeugd in toekomst in de klassieke muziek te geven. Wat klinkt als een hopeloos naïef ontwikkelingsproject heeft geleidt tot een van de meest dynamische ensembles, een orkest dat over de hele wereld concerten geeft, opneemt bij Deutsche Grammophon en regelmatig met grote dirigenten als Simon Rattle, Claudio Abbado of Gustavo Dudamel werkt. Qua uitvoering haalt dit tripelconcerto dan ook moeiteloos het hoge niveau van de andere cd's. De twee strijkers, violist Ilya Gringolts en cellist Mario Brunello bezitten die heerlijk zachte, fluwelen klank die deze muziek zoveel transparantie geeft terwijl pianist Alexander Lonquich zijn instrument accuraat en lichtvoetig kan doen klinken. Zo Mozartiaans, fijntjes en verzorgd heeft dit concerto zelden geklonken. Een betere afsluiter voor een schitterende integrale is moeilijk in te denken!
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
