La Resistenza houdt er als concertorganisator definitief mee op. Het restaurant waar veel bands en musici uit de jazz en improvisatie de afgelopen jaren in een ongedwongen sfeer hun ding mochten doen, verdwijnt zonder pardon van de muzikale kaart. John Dikeman mocht samen met William Parker en Hamid Drake het licht uitdoen.

Het Jim Black Trio, The Thing, Fred Van Hove, John Hollenbeck, Jorrit Dijkstra, Jan Klare, The B.O.A.T., … een blik op het archief van La Resistenza maakt duidelijk dat deze flodderige, maar charmante concertkeet in het centrum van Gent een leegte zal nalaten. Het waren dan wel niet altijd de meest ideale omstandigheden voor toeschouwers en musici, maar La Resistenza was dan ook geen gesubsidieerd cultuurhuis dat haar bezoekers alle comfort van de wereld kon bieden. Daarin lag natuurlijk een deel van haar charme, die samen met de uitdagende programmatie nog wel even zal blijven hangen. Zeker na dit heftige afscheidsconcert van Dikeman/Parker/Drake.

John Dikeman
John Dikeman
Voor saxofonist John Dikeman was het niet de eerste keer in La Resistenza. Vorig jaar maakte hij er al brokken met het razende Cactus Truck, dat toen werd bijgestaan door de inmiddels overleden trompettist Roy Campbell. Deze keer had hij met bassist William Parker en drummer Hamid Drake twee andere Amerikanen meegebracht, die samen een van de meest tot de verbeelding sprekende ritmesecties van de freejazz en improvisatiemuziek vormen. Voor Dikeman was het een droom om met dit duo op tournee te kunnen trekken want zij inspireerden hem in zijn tienerjaren om zelf freejazz te gaan spelen.

Een mens zou voor minder uit zijn dak gaan als hij het podium mag delen met enkele van zijn muzikale helden, maar aan Dikeman viel dat nu niet meteen te merken. Als saxofonist is hij namelijk sowieso licht ontvlambaar. Zet hem samen met Toots Thielemans op een podium en ‘Bluesette’ zal als een muilpeer overkomen. Het duurde dan ook maar een minuut of twee vooraleer de tengere Amerikaan - die in het eerste stuk van het concert voor tenorsax koos - de knuppel in het hoenderhok gooide met sappig grommende lijnen, waarmee hij zijn reputatie als muzikale driftkikker meteen onderstreepte. De meeste muzikanten zouden door zo’n agressief muzikaal vertoon weinig opties meer zien dan mee op de kar te springen, maar Parker en Drake hielden het allemaal rollend en funky, op de voor hen zo typische manier.

Dikeman wist van geen ophouden, hij snauwde als Peter Brötzmann en huilde als Albert Ayler. Alsof hij het allemaal nog wat indrukwekkender wilde maken, wiegde en schokte hij zenuwachtig en onophoudelijk van voor naar achter. Parker en Drake lieten zich door hem slechts zelden op sleeptouw nemen, meestal waren zij het die de saxofonist ideeën aanreikten met hun voortdurend transformerende dialoog. Het blijft wonderbaarlijk hoe de twee er telkens in slagen enkele grooves te filteren uit de eindeloze uitwisseling van contrabas en drums, grooves die tegelijk doodeenvoudig zijn en toch een maximaal muzikaal effect veroorzaken. Het zorgde, niet geheel onverwacht, voor enkele hoogtepunten in het concert.

Hamid Drake en William Parker
Hamid Drake en William Parker
In de tweede set, die na een half uur pauze begon, mochten Parker en Drake aanvankelijk in duo aan de slag met respectievelijk fluit en frame drum - een praktijk die ondertussen een traditie is geworden bij die twee. De muziek kon hierdoor wat meer ademen, zelfs toen Dikeman zich in het bezwerende geluid ging mengen. De saxofonist leek wat moeite te hebben met de zachtere timbres en zocht naar andere oplossingen dan louter energie en geweld. Zo kwam hij plots bij toonladders terecht die neigden naar ethiojazz, al duurde die uitweiding niet erg lang.

De saxofoonexplosies waren ook in het tweede deel alomtegenwoordig en het moet gezegd: Dikeman beheerst een zeer breed expressief gamma, dat niet moet onderdoen voor andere bekende geweldenaars. Toch waren het zijn twee gezellen, die twee bijna buitenaards creatieve improvisatoren die dit finale concert in La Resistenza tot een erg mooie en inspirerende ervaring deden uitgroeien.

Meer over John Dikeman, William Parker, Hamid Drake


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.