Een nieuwe cd van Anima Eterna is altijd wat om naar uit te kijken. En deze uitgave, een product van de afgelopen concertseizoenen van het orkest lost die hoge verwachtingen moeiteloos in. Drie concertos staan erop, met solisten die waar mogelijk uit het orkest komen. Dirigent Jos van Immerseel leidt, samen met Yoko Kaneko het dubbelconcerto voor twee piano's (tiende pianoconcerto), terwijl fluitist Frank Theuns en harpiste Marjan de Haer de handen in elkaar slaan voor het bekende concerto voor fluit en harp. Ulrich Hübner is solist in Mozarts weinig uitgevoerde derde hoornconcerto.
Deze selectie van werken zorgt voor een mooie balans op de cd, waarbij het concerto voor fluit en harp, met zijn delicate textuur en lichte klankkleuren wordt omsloten door twee contrasterende werken. Het dubbelconcerto schreef Mozart in 1779, waarschijnlijk voor zichzelf en zijn zus Narrerl. De grote bezetting, met trompetten en pauken - zeker geen unicum binnen Mozarts pianoconcerti - en de thematische rijkdom van het eerste deel geven het werk een groots en symfonisch karakter. Het derde hoornconcerto, dat de cd afsluit, is korter en is licht en vrolijk van toon. Het is één van zijn rijpe werken die Mozart schreef in zijn Weense periode. De gebruikelijke paren hobo's en hoorns worden hier vervangen door twee klarinetten en fagotten, die de klank van het werk wat afronden.
Een van die dingen die vorige cd's van Anima Eterna hun kwaliteit bezorgden, was de nadruk die van Immerseel legt op ritme, vooral dan repetitieve 'begeleidingsmachines', die altijd fris en strak gebracht worden. Dat was al zo in de Schubert-integrale van enkele jaren geleden en dat is nog steeds niet veranderd. Een vaste ritmische kracht loopt door de snelle delen van de drie concerti. Die 'drive' vindt de luisteraar ook terug in het pianospel van de twee solisten, waarbij een vaste figuur in de linkerhand de melodie vaak erg effectief en dwingend kan ondersteunen. Met zijn gebruikelijke zorg voor detail koos Jos van Immerseel de pianofortes uit. Op deze cd zijn dat kopies van laat achttiende-eeuwse modellen van Anton Walter.
Het concerto voor fluit en harp wordt erg zacht en transparant gehouden. Het lichte karakter van dit concerto wordt benadrukt door de verrassende, frivole manier waarop het orkest met zijn talrijke versieringsnootjes omgaat. Iets minder afgewerkt is de nogal onstuimige manier waarop het orkest, niet alleen in deze compositie, meermaals naar een cadens toesnelt, iets wat nogal plots gebeurt. Marjan de Haers Erard Harp en Frank Theuns' traverso, een reproductie van een achttiende-eeuwse Grenser, klinken allebei uitzonderlijk delicaat. Een heldere harpklank ondersteunt een atypisch zachte, omfloerste fluit, waardoor de twee solisten erg goed in balans gehouden worden.
Voor het hoornconcerto koos Ulrich Hübner de, voor die tijd, nogal ouderwetse jachthoorn, het soort van instrument waarmee Leutgeb, die Mozarts vier hoornconcerti bestelde, furore maakte. Deze jachthoorn (zonder stembuis) bezit een erg donkere, volle klank die dichter bij die van sommige moderne hoorns staat dan bij die van de klassieke natuurhoorn. Dit soort van instrumenten wordt trouwens ook in het orkest gebruikt en geeft aan het ensemble een vollere klank. De mogelijkheden van de natuurhoorn, weinig meer dan een eenvoudige, opgerolde buis, waren behoorlijk beperkt en de solist moest dan ook allerlei kunstgrepen toepassen om het gros van zijn noten te kunnen spelen. Maar ook de noten die de hoornist met zijn hand moet stoppen klinken op deze opname verbazingwekkend 'open' en natuurlijk. Ook nog eventjes Hübners mooie cadens vermelden, die opvalt door zijn intelligent spel met de verschillende thema's van het concerto.
Het orkest zorgt met deze opname voor een rijke en volle klank, die heel transparant is zonder iets aan grootsheid te moeten inboeten. Fluweelzachte strijkers, zelfs in luide stukken, en blazers die zelden hard of schraal klinken vullen de opnameruimte perfect. En de bassen, die op de opname goed doorkomen, verlenen aan de klank van het geheel meteen een grotere allure.
Een mooie cd levert sterke solisten, aanstekelijk orkestwerk, een erg goede opnamekwaliteit en een gevarieerde inhoud. Deze nieuwe plaat voldoet moeiteloos aan al die eisen. Zeker aan te raden!
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
