Het Brussels Jazz Orchestra behoort tot het kruim van de bigbands. De afgelopen jaren waren ze dan ook te horen als groep van grote namen als Bill Holman, Maria Schneider, Phil Woods of thuisspelers als Bert Joris, Toots Thielemans en Philip Catherine. Op 'Countermove' is voor het eerst in zeven jaar tijd de muziek van leider Frank Vaganée. De plaat zuigt de luisteraar onverbiddelijk mee door de tijd om te belanden in de flamboyante jaren veertig, de gloriejaren van de bigbands. Het BJO laat speelse lichtvoetigheid gepaard met een doorgewinterde strakheid en precisie. Vaganée vist alle mogelijke bigbandclichés op, maar maakt zijn composities toch niet tot parodieën van zichzelf door ze, in ware Ellingtontraditie, op het lijf te schrijven van zijn solisten en die dragen allemaal een heel eigen, modern geluid bij.
Over de audio
Bij het kopen van de cd krijgt de luisteraar een code om nog twintig minuten extra te downloaden op de website van het Brussels Jazz Orchestra. 'A Bronx Morning' is een driedelige suite die daarbij hoort. Het maakt deel van het BJO vs. The Big White Screen project waarin het BJO het leven in de grootstad in het interbellum wil verbeelden. Karakteriserend voor de muziek is volgens Vaganée "de alomtegenwoordigheid van de drums, aan de aparte 'korrel' van de trompet, aan het niet eerder vertoonde smeuïge geluid van saxofoons en trombones, aan de aanstekelijke vrolijkheid van de klarinet en aan het geraffineerde gestoei met metrum en ritme". In deel drie 'Children Playing, Eating Icecream' is het ontspannen spelplezier overduidelijk te horen. Vaganée gebruikt zijn orkest optimaal: weelderige, rijke orkestraties, wulpse accenten en acrobatische contrapunten. Een lustige en uitermate complex thema dat vrolijk balanceert op de rand tussen kunst en ontspanning. De begeleiding houdt een hectische swing aan die perfect het woelige stadsleven evoceert. Na het bombastische thema laat Vaganée zijn natuurlijk talent om te boppen zien. Een van de hoogtepunten in het nummer is de ellenlange tweestemmige zin die met zware orkestrale accenten wordt begeleid. De solisten spelen scherp en snedig en komen erg dynamisch voor de dag. Na het tweede thema wordt er plaats geruimd voor een excessieve vierstemmige improvisatie van trombone, klarinet, trompet en sax die voluptueus wordt opgesmukt met krachtige accenten van de overige blazers.
Meer over Brussels Jazz Orchestra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
