Het was lang wachten op deze 'Outside Closer'. 'Cold House', hun vorige full-album uit 2001, liet dan ook een zware erfenis achter: deze bijzonder goed ontvangen plaat evenaren was een bijzonder zware opdracht. Maar daar zijn deze heren uit Leeds met verve in geslaagd. Het jaar is amper begonnen en we zijn al een prachtplaat rijker.
Hood laat al in het eerste nummer horen dat ze niet van plan zijn hun vorige cd te herhalen. Openingstrack 'The Negatives' trekt de nieuwe lijn door die ze met hun single 'The Lost You' al hadden uitgezet: up-tempo indiepop met een sterk afgelijnd ritme en een rijk georchestreerd geluid. Toch is dit geen radicale breuk met hun vorige album. De nonchalante, breekbare stem van Chris Adams is makkelijk herkenbaar, net als de desolate, tijdloze sfeer die de groep nog steeds uitstraalt. Hood is zeker geen pretentieloze pop, maar knap opgebouwde, bijzonder sfeervolle muziek voor Duysterliefhebbers. De hoofdmoot van het album blijven dan ook trage, meeslepende nummers. Opvallend is dat hun sound bijzonder analoog klinkt in vergelijking met het vorige album. Hood wou dan ook bewust afstand nemen van de indietronica op 'Cold House' (geproduced door cLOUDDEAD). Verschillende lagen strijkers, melodica, een akoestische gitaar, trompet en een livedrum creëren een geluid dat vooral heel warm klinkt. De grote kracht van Hood is dat ze dat geluid zodanig weten te samplen en te bewerken dat er een unieke sound ontstaat. De elektronica is daarin zeker niet verdwenen, alleen krijgt het een minder prominente plaats in het geheel. Een mooi voorbeeld daarvan is 'Any Hopeful Thoughts Arrive'. De basis van het nummer is een hoekige elektronische beat en een geloopte getokkelde gitaarlijn. Met bijzonder veel kleine accentjes – stukjes livedrum, een achterstevoren gespeelde strijker en een warme, slepende trompet – weten ze hun sound op te luisteren. Door geleidelijk aan meer instrumenten in te laten vallen, neemt het nummer steeds grotere proporties aan. De combinatie van Adams stem en een spaarzame vrouwenstem verschaft het nummer een melancholische sfeer die het geheel af maakt. In de ronduit imposante finale ontaardt het nummer in georchestreerde chaos, met een pizzicato viool en veel cimbaalslagen als geslaagde climax. Hood kan het echter ook sober zoals afsluiter 'This is it, Forever' bewijst. Dit korte sfeernummer bestaat enkel uit een onherkenbaar vervormde, slepende stem, een trage baslijn en Adams onbestemde zanglijn. Schoonheid hoeft niet moeilijk te zijn. Idem voor 'Closure', een nummer waarin de (voorlopig) onbekende vrouwenstem meer op de voorgrond komt. Een eenvoudige drum, spaarzaam getokkelde akoestische gitaar en enkele pianoakkoorden slepen de luisteraar mee op een zes minuten durende reis doorheen het unieke muzikale landschap van Hood.
Met deze 'Outside Closer' bewijst Hood dat ze zichzelf niet willen herhalen. Deze plaat is door zijn warme karakter misschien wel hun meest toegankelijke, al zal het toch wel enkele luisterbeurten kosten voor de nummers helemaal tot hun recht komen. Een absolute aanrader voor liefhebbers van melancholische, warme muziek.
Meer over Hood
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
