Bij de overgang van juni naar juli heeft de tweede editie van Festival Acoustic plaats, een evenement voor de genieters van de fijnere dingen van het leven met (overwegend) akoestische muziek, aandacht voor het voor culinaire en dat alles in de mooie setting van het Fort 4 in Mortsel.

Thuismatch

Vorig jaar, bij de eerste editie van het festival,  duurde Festival Acoustic een dag waarop het publiek hoofdzakelijk jazz voorgeschoteld kreeg. Voor de tweede editie wordt een heel weekend uitgetrokken, wat de programmatoren meteen de ruimte geeft om breder te gaan. Toch blijft de jazz centraal staan. Zo is de apotheose van het festival een helaas eerder zeldzaam optreden van het Bert Joris Quartet. Joris, zowat de meest vooraanstaande Belgische jazztrompettist, -arrangeur en -componist, speelt als inwoner van Mortsel op Festival Acoustic een thuiswedstrijd. Typerend voor het geluid van Joris is zijn lyrische toon die perfect tot uiting komt in zijn eigen catchy en afwisselend speelse en ontroerende stukken: of hij ze nu brengt met het Brussels Jazz Orchestra, een andere, buitenlandse bigband (want ook over de grenzen weten ze Joris te vinden) of met zijn eigen kwartet.

Bert Joris
Bert Joris
Het recentste album dat Joris met deze laatste formatie uitbracht, is het indrukwekkende ‘Magone’. Indrukwekkend, niet qua techniek, maar door pure muzikaliteit die laat horen dat “zuivere” jazz in de 21ste eeuw nog steeds potten kan breken. Joris weet zich dan ook gesteund door een sterk trio met pianist Dado Moroni, bassist Frans Vanderhoeven (die de op de cd te horen Philippe Aerts vervangt) en de onvoorspelbaar en  prikkelend spelende drummer Dré Pallemaerts.

Meer klassiek georiënteerde jazz is te horen met het Koen Nys Quintet en de saxofonist-zanger Nicolas Kummert die met zijn Voices-project een breed repertoire aanboort, van eigen composities tot stukken van Thelonious Monk, Salif Keita en Burt Bacharch.

Geen bevlieging

Meer dan vorig jaar biedt Festival Acoustic in 2012 ook jazz in de marge aan: muziek die stevig geënt is op de jazz, maar die ook gevoed wordt door andere muziekstromingen. Bij Tricycle van de Belgische accordeonist Tuur Florizoone is dat de wereld van het chanson. Het resultaat is zangerige, nostalgische en zwierige jazz die toegankelijk is zonder toegeeflijk te zijn. Bovendien laat dit trio een door de jaren heen ontwikkeld magnifiek samenspel horen, wat hun concerten steevast ver boven het gezellige verheft. Dat ook Hijaz niet meteen het bekende jazzgeluid laat horen, mag niet verbazen. Met een Belgische pianist met Griekse achtergrond, een Tunesische ud-speler, een bassist uit Portugal, een dudukspeler uit Armenië en percussionisten uit België en Marokko zweven er heel wat kleuren en geuren door de muziek.

Tricycle
Tricycle
Nog zo’n band waarvan de bezetting meteen aangeeft welke richting het uitgaat is Too Noisy Fish, zeker voor wie weet dat het trio de ritmesectie vormt van de tegendraadse Flat Earth Society (FES) en dat Teun Verbruggen, Kristof Roseeuw en Peter Vandenberghe elders hun strepen verdienden bij X-Legged Sally, Fukkeduk, Jef Neve Trio en Otin Spake. Het kan dan ook niet verbazen dat de muziek scherp in grillige vormen gesneden is, soms zelfs met een wiskundig aandoende precisie in de rare bochten en kronkels. Van een heel ander gehalte is het all-star trio Dans Dans van Bert Dockx (Flying Horseman), Fred Jacques (Lyenn) en Steven Cassiers (Dez Mona). Hier geen Arabische of Oost-Europese klanken of koppige melodieën, maar songs van Sun Ra, Thelonious Monk, Sonny Rollins, Nick Drake, en Wannes Van De Velde die gespeeld worden in een mengeling van jazz en 60's, al dan niet psychedelische rock.

Meer beweging in de omstreken van de jazz is er met Brzzvll, de funkgroep met o.a. saxofonisten Vincent Brijs en Andrew Claes en de vingervlugge zigeunerjazz van La Femme Belge. Jazz op de draaitafels is er dan weer op het einde van de eerste dag met een set van Jules Deelder.

Minimalisten

Too Noisy Fish
Too Noisy Fish
Geleidelijk aan verlaat het festival dan het jazzspoor, maar de focus blijft liggen op het esthetische, ook wanneer er andere genres worden aangeboord. Net als vorig jaar maakt de programmatie ruimte voor flamenco, dit jaar vertegenwoordigd door de Spaanse gitarist José Manuel Léon. De Amerikaanse rootsmuziek krijgt dan weer een Belgische verdediger in de gedaante van Golden Glows, een trio dat de afgelopen jaren grasduinde in Amerikaanse prison songs, folk, nummers uit de jaren ’20 en (momenteel in de pijplijn) de blues. De warmte die de muziek in handen van Golden Glows uitstraalt, maakt het optreden van dit drietal iets om speciaal naar uit te kijken. 

Het programma wordt vervolledigd door Resonate Crop Arc, een trio van singer-songwriter Kasper Coornaert en een soloconcert van de Duitse pianist Nils Frahm. Met zijn repetitieve en ultraconsonante muziek zit hij midden in de stroming repetitieve minimalisten van A Winged Victory For the Sullen, Ólafur Arnalds, en Ludovico Einaudi. Een populaire stroming overigens, zoals Frahms passages eerder dit jaar in de AB en de 4AD en zijn plaats op de affiche van het festival in Roskilde illustreren. In de verste verte geen jazz meer, maar wel heel toepasselijk in het fijnbesnaarde kader van Festival Acoustic.

Meer over Festival Acoustic 2012

Verder bij Kwadratuur
Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.