Schoenberg is niet een componist die in de eerste plaats met koormuziek wordt geassocieerd maar hij was actief in bijna elk muzikaal genre en de koormuziek vormt dus een wezenlijk onderdeel van zijn oeuvre. Deze cd, een nieuw telg in een reeks bij Naxos rond de muziek van Arnold Schoenberg, belicht dus de koorwerken 'Friede auf Erde', 'Kol Nidre' en de zes stukken voor mannenkoor opus 35 naast de kleine en charmante koorcompositie 'Ei, du Lütte' en enkele koorscènes uit de opera 'Moses und Aron'. De cd opent echter met de zes liederen opus 8 voor sopraan en orkest, een werk dat nog duidelijk de invloed van laatromantici als Wagner, Mahler en Richard Strauss draagt.
Dirigent Robert Craft, een 'grand old man' als het op interpretatie van het twintigste-eeuwse repertoire aankomt, heeft natuurlijk kunde genoeg in huis om deze muziek mooi vorm te geven en dat hoort men bijvoorbeeld in het tweede van de zes liederen op.8 'Das Wappenschild', met zijn echo's naar Wagners ring-cyclus. Het Philharmonia Orchestra voert deze muziek met gepast gevoel voor lyriek uit en maakt erg veel kleur bij het begeleiden van de zangers. De fijne blazers verdienen een extra vermelding met een verzorgde, individuele en zuivere klank. Het exotisme van 'Kol Nidre' of dat van de dans rond het gouden kalf uit de opera 'Moses und Aron' wordt heel suggestief en haast sensueel weergegeven.
Grootste minpunt van deze opname is echter het koor, dat, zeker gezien de naam van de uitvoerders en de kwaliteit van de voorgaande cd's in de reeks, ondermaats presteert. Dat wordt al snel duidelijk in het mooie 'Friede auf Erden', een werk dat harmonisch bijzonder gedurfd is maar hier zeker niet de best mogelijke uitvoering meekrijgt. Geen enkele sectie in het koor zingt werkelijk egaal en dat komt nog het pijnlijkst tot uiting bij de sopranen (waar enkele vrouwenstemmen erg penetrant hoorbaar zijn) en bij de tenoren (waar enkele mannenstemmen de sectie overdreven veel domineren). Dit laatste gebrek maakt ook de zes stukken voor mannenkoor op.35 weinig genietbaar om naar te luisteren.
Sopraan Jennifer Welch-Babidge is een rasechte Wagnersopraan en zingt haar solo's (in de liederen opus 8 en de solopartij uit 'Moses und Aaron') met gepast pathos. Een kwestie van stijl, ongetwijfeld, maar haar soms erg wijde vibrato vooral op hoge noten en climaxen stoort toch soms wel wat, zeker aangezien het orkest wel duidelijk moeite doet om Schoenbergs delicate orkestratie heel afgewerkt te brengen.
Een beoordeling met gemengde gevoelens dus: tegenover de knappe prestatie van het orkest en de sterke interpretatie van dirigent Robert Craft staan een sopraansolo die net ietsje overtuigender had kunnen zijn en een koor dat lang niet het niveau van het orkest bereikt. Jammer, want Naxos' Schoenberg editie levert normaal gesproken veel meer kwaliteit af.
Meer over Arnold Schoenberg
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
