Wie René Jacobs zegt, zegt originaliteit, frisheid en bovenal authenticiteit. Na Händels grootse 'Saul' was het de beurt aan de 'Messiah' om onder handen genomen te worden. En het resultaat is weer eens om van te smullen: een interpretatie om 'U' tegen te zeggen, met originele en frisse invalshoeken. De versie die hier opgenomen is, is bovendien eveneens voor contratenor, naast de gebruikelijke solistenbezetting van sopraan, alt, tenor en bas. Met andere woorden, twee altstemmen in plaats van één. En dat verandert hier en daar wel de invulling van aria's en recitatieven zoals we die kennen.
Händel componeerde dit werk met een vrij regelmatige afwisseling tussen accompagnati (door het volledig orkest begeleide recitatieven), aria's, koren en recitativo secco. De koorgedeeltes zijn daarbij vaak in fugatische vorm geschreven. In het orkest schrijft hij veel effecten ter uitbeelding van de tekst, zoals tremolo's bij het woord 'fire' of een heel geagiteerde intro tot de bas-aria 'Why do the nations so furiously rage'. De bas-solo heeft hier dan ook heel wat coloraturen te zingen, iets dat bas Neal Davies met zijn rijk klinkende stem uitstekend doet. De koorpassages klinken triomfantelijk en worden meestal begeleid door een volledig orkest, met pauken en natuurtrompetten die het feestelijk karakter accentueren. Niet alleen heeft de muziek een goede drive omdat het goed geschreven is, ook Jacobs' interpretatie voegt er een extraatje aan toe. Hij weet zowel koor als orkest ongelooflijk enthousiast te krijgen zodat elke articulatie en elk motief die hij wil benadrukken mooi uitkomt. Ook de effecten uit de partituur gaat hij extra in de verf zetten. Zo wordt de hele structuur duidelijk verstaanbaar voor elke luisteraar. In bekende passages, zoals het 'For unto us a child is born' of het 'Halleluja' koor, zijn de verschillen met 'klassieke' interpretaties duidelijk merkbaar. Soepele fraseringen en duidelijkheid in structuur kenmerken deze opname van begin tot einde. Ook neemt Jacobs meestal iets vlottere tempi dan een doorsnee versie van dit grandioos werk.
Het 'Choir of Clare College' klinkt vol en erg homogeen. Het bezit een rijk palet aan kleuren en de koorleden articuleren elke noot in coloraturen uiterst precies. In 'And he shall purify' klinken de sopranen van het koor erg fijn, soms zelfs zo zacht en zuiver als knapen. Ook de tekstverstaanbaarheid is optimaal. Dit laatste geldt trouwens ook voor alle solisten. Hoewel tenor Kobie Van Rensburg soms wat aan kern mist, zingt hij erg stijlvol en zuiver. Alt Patricia Bardon klinkt erg donker en zou qua kleur makkelijk omgewisseld kunnen worden met die van een contratenor. Lawrence Zazzo, contratenor van dienst, heeft echter een zeer fijne, krachtige stem waarmee hij erg verfijnde fraseringen maakt en stijlbewust met de partituur omgaat. Hij zingt trouwens ook de aria 'How beautiful are the feet', hier in een licht verschillende versie, die normaal voor sopraan is weggelegd. Kerstin Avemo tenslotte, heeft een iets bredere articulatie die soms wel fijner mocht zijn, maar zingt erg gevoelig in 'I know that my Redeemer liveth'. Maar wat zouden koor en solisten zijn zonder een stevig, enthousiast orkest? Het Freiburger Barockorchester zet hier een fraaie prestatie neer, met onder andere een sterke, zuivere vioolsectie.
Zoals elke René Jacobs-opname is dit weer eens een plaat die niet te missen is voor liefhebbers van het genre en voor wie een frisse kijk op Händels bekendste oratorium wil.
Meer over Georg Friedrich Händel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
