Ter gelegenheid van Bachs tweehonderdvijftigste sterfdatum toerde John Eliot Gardiner met The English Baroque Soloists en het Monteverdi Choir doorheen Europa en Amerika met de bedoeling een integrale uitvoering te geven van Bachs religieuze cantates, steeds op hun juiste plaats binnen de christelijke kalender. Deze dubbel-cd presenteert cantates BWV 144, 84 en 92 en BWV 18, 181 en 126 (voor de zevende en zesde zondag voor Pasen). Dit is het twintigste volume uit de reeks en de lijn die Gardiner technisch en artistiek aanhoudt wordt stilaan duidelijk. Zo is de vrij grote bezetting van koor en orkest een constante, iets wat voor een rijkelijke klank zorgt, net als het feit dat – hoewel dit live-opnames zijn – deze cd's klanktechnisch uitmate fijn afgesteld zijn: elke onzuiverheid werd vakkundig weggeknipt en de solisten komen zo duidelijk boven het orkest uit dat men zou denken dat ze nadien nog eens apart in een studio opgenomen werden.
De instrumentale soli op deze opname klinken solide en Gardiner houdt een vlotte cadans in Bachs muziek maar de hobosolo waarmee cantate 84 inzet heeft bijvoorbeeld op echt meeslepende uitvoeringen ook al gevoeliger geklonken. Ook de vreugdevolle sopraanaria 'Ich esse mit Freuden mein weiniges Brod' komt wat braafjes over. Dit ligt echter niet aan de sopraan Miah Perssons frisse en heldere stem. Opvallen doet een wat brave uitvoering vooral omdat deze Gardiner-opnames net bekend staan om hun energieke uitvoeringen, vol dramatiek en klankschildering. Die energie zit alvast veel beter in de tenoraria 'Seht! Seht!, wie reisst, wie brecht, wie fällt' uit cantate 92, waar tenor James Oxley en het orkest elkaar inspireren tot een opzwepende, geagiteerde uitvoering. Een heel mooi voorbeeld van hoe Bach aan klankschildering doet is de baslijn in de 'sinfonia' waarmee cantate 18 begint, een ostinaat van korte noten die de regendruppels uit de titel 'Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt' voorafschaduwen.
Bas Jonathan Brown, die de eerste cd zingt, is een goede bas die accuraat zingt en zijn technische passages in cantate 92 niet mist maar soms een beetje kleurloos overkomt. James Gilchrist, toch een regelmatige gast op deze reeks opnames, valt wat tegen omdat hij wat te prominent en te luid doorklinkt, zoals op de tenotaria uit cantate 126 'Sende deine Macht von oben', al kan dit ook volledig aan de opnamebalans liggen. Hij leest zijn snelle loopjes echter wel onwaarschijnlijk zuiver.
Het Monteverdi koor is een knap koor maar ondanks de jeugdige en heldere klank van de sopraansectie en het leven dat Gardiner bijvoorbeeld in cantate 18 steekt, met zijn opvallende dialoog tussen koor en orkest, kan men zich afvragen hoeveel delicater deze uitvoering geklonken zou hebben bij Philippe Herreweghe en het Collegium Vocale Gent. De slotkoraal uit cantate 126 laat echter horen hoe goed Gardiner met het koor om kan, hoeveel kleur hij kan maken en hoe sterk dit koor in de Engelse koortraditie geworteld is. De prachtig verzorgde uitgave, met Gardiners eigen, interessante en leesbare duiding bij deze cantates, zorgen voor een dubbel-cd die waar men zeker niet zomaar overheen mag kijken.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
