Boechout viert feest en de wereld mag meevieren! Sfinks is een vierdaags festival waar zowel jong als oud reikhalzend naar uitkijkt. Een goedkope donderdagavond -gratis voor inwoners van Boechout en omstreken- biedt steevast een voorsmaakje van de culturele diversiteit die er telkens te beleven valt. Vrijdagavond is een buitenbeentje en heeft dit jaar de Braziliaanse feestelijkheden ingeruild voor steeds populairder wordende Balkan- en gypsieklanken. Het grote multiculturele feest heeft traditiegetrouw echter op zaterdag en zondag plaats. Het festival biedt dan muzikale proevertjes van over heel de wereld en laat die zich zowel op podium, tussen het publiek als met interactie van de menigte uiten. Sfinks betekent dan ook telkens meer dan muzikaal genot.

Een wereld van impressies

Een doorsnee Sfinksbezoeker gebruikt al zijn zintuigen, al is het maar om zijn kroost bij elkaar te houden (het festival pronkt immers terecht met zijn grootste openlucht opblaasbare waterspeeltuin van het land). De neus dient om de geur van exotisch gekruide wokgerechten of muntthee aan de eetstands op te vangen, al was de verstoring van een immer stinkende slijklaag die het terrein zondag bedekte vrij sterk. De tastzin gunt bezwete lichamen in de broeierige Global Hip Hop of Global Hip Hop Cabana (twee mini-feestnieuwigheidjes op deze editie) of in de voor Alpha Blondy of Baaba Maal te klein blijkende concerttent. Over de smaak valt te veel te vertellen, hoewel zowel tapa's als cocktailbar door het mindere weer aan populariteit duidelijk hebben moeten inboeten voor warmere gerechten. Toch is en blijft Sfinks bovenal een divers muziekfestijn en dat hebben de bezoekers geweten.

Zo gaven de Vlaamse helden van Savana Station zaterdag om 13 uur alvast een aftrap van jewelste. Hun broeierige cocktail van reggae, latin en funk kent voor de jaarlijks wederkerende bezoeker van het festival of zijn kleine winterbroertje, de Rootsrally ofte Sfinks Mundial, geen geheimen meer. De steeds groeiende populariteit van deze bonte bende zorgt ervoor dat de grote concerttent op een vroeg uur al gevuld én volledig in heupwiegende beweging is. Vanaf deze energieke opwarmer (geen overbodige luxe in deze frisse zomer) was de bezoeker zoals bij vele grote festivals overgeleverd aan de noodzakelijke zapcultuur. Twee indoor podia, één openlucht Cirkel, een afgelegen hiphoptent en een minidiscotheekje, een praatcafé met de exotische gasten en enkele rondreizende ensembles en attracties zijn zelfs voor een marathonloper teveel van het goede. Een kleine greep uit de hoogtepunten van zaterdag:

Na Savana Station bewijst Adama Yalomba uit Mali wat het verschil is tussen Westerse en Afrikaanse muzikanten. Met hun erg energieke en wervelende verschijning zet hij met een begeleidingsband van drie Malinezen de concerttent werkelijk in vuur en vlam. Specifieke vermelding verdient de niets ontziende, hyperkinetische gitarist die 's zondags de charismatische Bassekou Kouyaté op een speciale 'ngoni'mag begeleiden.

(foto: Roel Verbist)
(foto: Roel Verbist)

Nog in deze concerttent laat Baka Beyond proeven van een smaakvolle samensmelting van traditionele Kameroense muziek en Keltische melodieën en gezangen. Niet enkel ontfermen de Britten Martin Cradick en Su Hart zich over de Baka stam, ze nemen ze ook mee op wereldtocht om hun unieke muzikale cocktail uit te strooien. Die laatste is overigens een mooie verbroedering tussen sierlijke, zweverige en onstuimige, energieke muziek met een voorname positie voor zang en dans.

In de soms veel te kleine Clubtent zorgt ondermeer Son de la Frontera voor enkele fonkelende momenten dankzij een versmelting van losbandige son met de parmantigheid van flamenco. Deze vijf heren (twee met akoestische gitaar, twee aparte zangers en één danser die vaak van functie verwisselen) koppelen vingervlugheid aan gratie en bekoren moeiteloos het grote Sfinks-publiek dat flamenco steeds weer een warm hart blijft toedragen.

In de Global Hiphop tent zorgt het energieke trio DAM ('Da Arabian MC's') voor het nodige spervuur. Onder een knallende aanval van ragga en hiphopritmen en weinig verhullende woordspraak verhullen ze het harde en onbaatzuchtige leven in Palestina. Toch zijn het de typisch Arabische muzikale ingrediënten die voor een grote toegankelijkheid zorgen en hun relaas over maatschappelijke zelfkritiek en anti-terrorisme zo verschrikkelijk levensecht maken.

Hoewel het contrast met snoeiharde hiphopgrooves soms (te) sterk blijkt, doet Civalisee Foundation in het naastgelegen cabannetje tussendoor zijn faam als beste soundsystem van België alle eer aan. Een hele dag lang zorgt een mengelmoes van traditionele dancehallreggae met meer moderne ragga, mee aangevuurd door Sista Flex, voor een apart stukje feest- en festivalterrein waar toch weer hele andere geuren de kop durven opsteken.

(foto: Roel Verbist)
(foto: Roel Verbist)

Geen tijd voor een'Lazy Sunday'

Tot half vijf 's morgens feesten op de exotische klanken MPS Pilot, die in laatste instantie LocalpositionSoundsystem vervangt, kruipt niet in de koude kleren. Wie geen last heeft van de vers bereide mojito's, caïpirinha's of margarita's van de nacht voordien, kan zondag al vroeg aan zijn muzikale trekken komen. Hoewel het terrein een uurtje later opent omdat de brandweer het overtollige water nog moet wegpompen, begint klokslag 13u toch al een eerste zomers lichtpunt in de Concerttent. Terwijl zaterdag de klemtoon op ditt overdekte hoofdpodium vooral ligt op feestmuziek en Afrika, wordt 's zondags meer ruimte gehouden voor vele culturele ontdekkingen. Zo durven ook intiemere momenten zich hier openbaren en niet enkel voorbestemd zijn voor de Clubtent. Niet dat het 'zondag, rustdag'-principe geëerd wordt, zoals de eerste band Roots Train Rockers met handenvol ska- en reggaeklassiekers van ondermeer Heptones, Barrington Levi of de oude Marley aantoont. Toch zijn diversiteit en ontdekking op zondag meer aan de orde, wat de keuzes voor de bezoeker natuurlijk wel bemoeilijkt. Enkele opmerkelijke verschijningen die deze laatste dag te noteren zijn ...

Halverwege de namiddag verzorgen 17 Hippies (die met 13 op podium blijken te staan) in de Concerttent voor een erg opmerkelijke show. Geveinsde chaos verbergt ware feestliedjes die in de lokale kroeg allicht veel dronken avonden zou kunnen opfrissen. Opgelet echter voor foute interpretatie, want hun cocktail van bigbandmuziek, Morricone deuntjes en Balkaninvloeden klinkt verre van plat, goedkoop of oninventief en bovenal totaal niet Duits.

Badila Ensemble tekent voor de eerste en enige zittende act op het hoofdpodium in de Concerttent. Met hun bezwerende soefimuziek, bestaande uit veelvuldige percussie, luit, sitar en Perzische, Arabische gezangen zorgt dit gezelschap voor een heuse trancematige, benevelende sfeer die aan intensiteit nauwelijks zijn gelijke kent.

Even intiem en indrukwekkend zijn de Tashi Lhunpo Tibetan Monks uit het verre Tibet die in volledige outfit op de openlucht Cirkel voor een indrukwekkend schouwspel zorgen waar religie, gebed en muziek in elkaar overgaan. Tegelijkertijd beweren deze indrukwekkende Aziaten een erg warm en ontvankelijk kinderhart te bezitten.

Het loont om zondagavond altijd even afstand te nemen van het drukke geheel om de innerlijke rust toch te respecteren. De combinatie van een uitdunnende festivalweide, sfeervolle inkleding en de volle maan die verbroedert met de zwoele reggaetunes van Alpha Blondy neigen bijna tot gelukzalig wegdromen, al blijft de alomtegenwoordige slibgeur aan de realiteit vastklampen.

Diezelfde Afrikaanse vredesgezant die de Concerttent afsluit, zorgt trouwens voor een uitzinnige reactie bij een publiek dat al vier dagen verwend is met vele traditionele lekkernijen door bij opkomst meteen de zanglijnen van zijn grote bevrijdingshit 'Jerusalem' in te zetten. Meer dan anderhalf uur Alpha Blondy en zijn geweldige bevrijdingsband Solar System blijkt een meer dan waardige afsluiter van een geslaagde Sfinks-editie waar eens te meer bewezen is dat overvloedige regenval en slijk de menigte niet klein krijgt (al lag de opkomst dit jaar een dikke 10 % lager dan het vorige).

Rock Werchter mag dan al twee keer de titel van beste festival van de wereld weggekaapt hebben, het echte festival van de wéreld ligt duidelijk elders, meer bepaald in het exotische Boechout.

Meer over Sfinks Festival 2007


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.