Couleur Café 2014

---

Couleur Café is een festival als een markt, waar de bezoeker van het ene stalletje naar het andere kan gaan om zo af te wisselen tussen reggae, hiphop, afrobeat en soms opvallend commerciële pop en dance. Op de affiche kriskras door elkaar gezet, worden de artiesten hieronder voor de gemakkelijkheid in rayons gerangschikt waarin (terugkerende) internationale gevestigde waarden naast onbekend Belgisch talent (laureaten van de jaarlijkese Wanted! wedstrijd) komen te staan.

Reggae

In geen enkel genre zijn artiesten zo kind aan huis op Couleur Café als in de reggae-afdeling. Zo is de klantenkaart van Tiken Jah Fakoly met een vijfde passage nu echt helemaal volgestempeld. Niet ten onrechte, want deze sterkhouder van Afrikaanse reggae, afkomstig uit een familie van griots, blijft een geweldig positieve vibe uitstralen, ondanks het feit dat hij als balling buiten zijn vaderland Ivoorkust moet wonen en niet meer welkom is in Senegal na kritiek op president Wade. Muzikaal blijft hij echter in prima gezelschap vertoeven en werkte hij samen met collega’s als Steel Pulse en Amadou & Mariam.

Ook Alpha Blondy komt uit Ivoorkust, maar met zijn vierde passage op het festival staat hij nog even achter op Tiken Jah Fakoly, terwijl de 66-jarige legende Burning Spear (30 albums en 45 jaar muzikaal actief) met slechts een derde bezoek nog verder achterop hinkt. Verder wordt de affiche gesierd door Protoje & the Indiggnation, The Gladiators feat. Droop Lion en Ky-Mani Marley, een van de vele zonen van, die afgaande op zijn optreden op Sfinks vorig jaar wel erg graag met de erfenis van zijn vader leurt. De Europese rastavibes worden verdedigd door het Belgische Iron Ites, het Duitse Seeed (een volwaardige reggae brassband) en Danakil uit Frankrijk.

Hiphop

De beats en rhymes staan op Couleur Café 2014 in het teken van de grote terugkeer. Zo zijn de Jurassic 5 in 2013 na zes jaar inactiviteit uit hun winterslaap ontwaakt. Deze zeskoppige formatie van twee dj’s en vier rappers heeft rond de eeuwwisseling mee het gezicht van de hiphop bepaald: zonder grote commerciële successen, maar met een lekker old school geluid en vooral de contrasterende stemmen van de rappers.

Eveneens aan een terugkeer bezig is Dilated Peoples, vooral bekend van een samenwerking met Kanye West, nu alweer tien jaar geleden. Het trio heeft voor het eerst sinds zeven jaar weer een nieuw album op stapel staan en als het aansluit bij wat de groep eerder liet horen, dan zal het weer mijlenver van het opgepompte machogeluid liggen dat zo vaak de radio- en tv-golven vult. Daarmee is de rijkdom aan rappers nog niet op, want Brussel verwelkomt dit jaar ook de laid back raps van Chance the Rapper die vorig jaar met ‘Acid Rap’ een eerste fysieke en erg gevarieerde plaat afleverde. Even boeiend, maar dan met een meer Afrikaans geluid is de uit Ghana afkomstige, maar in de VS wonende Blitz the Ambassador die voor zijn nieuwe album ‘Afropolitan Dreams’ de hulp kreeg van onder andere Seun Kuti en Angelique Kidjo.

Minder verrassend, maar wel bekender zijn de dance-hiphop van Dizzee Rascal, de amusante stuiterrap van De Jeugd Van Tegenwoordig en de Frans-Congolese Youssoupha. Akua Naru komt na optredens op Sfinks en Esparanzah! vorig jaar nu met haar live band naar Couleur Café en voor de meer poëtisch aangelegde bezoekers is er de donkere romantiek van de jazzy spoken word hiphop van de Belg Veence Hanao.

Pop en rock

Publieksvriendelijke pop en rock is op Couleur Café geregeld een dubbeltje op z’n kant. Zangeressen die even hip zijn of Franstalige popgroepen die het in het zuiden goed doen, blijken op een podium soms erg licht te wegen. Dit jaar lijken de kaarten echter veel goeds te voorspelen met de komst van Laura Mvula. Op haar debuut ‘Sing to the Moon’ combineert deze Britse met haar filmische romantiek vol soul het beste van Nina Simone en de Beach Boys. De opvallende wendingen sturen de songs ver voorbij de grenzen van de klassieke popmuziek, ook al omdat ze erg rijk, maar nooit bombastisch gearrangeerd worden. Als ze er in slaagt het bij momenten betoverende geluid van de cd naar het podium te vertalen, dan kan haar optreden zonder aarzelen als een van de aanraders van het festival bestempeld worden.

Hetzelfde kan gezegd worden van enkele bands van binnen de Belgische landsgrenzen. Zo mag gerust de passage van  Girls in Hawaii aangestipt worden, al was het maar omdat Waals-Brusselse rockbands die doorbreken in Vlaanderen niet dik geaaid zijn. Deze heren slaagden er echter in en dat zonder op hun knieën te moeten gaan zitten. Ze blijven immers trouw aan hun ingetogen en mijmerende geluid van fraai aangeklede songs. Iets minder artistiek, maar wel direct catchy klinken de songs van Puggy. Dit Engels-Frans-Zweedse trio uit Brussel was in 2007 (jawel, het jaar van de brand) reeds als Wanted! artiest te gast op het festival en bracht met ‘To Win the World’ vorig jaar een derde plaat uit met complexloze, maar vaak aanstekelijke popmuziek op het kruispunt van Arid, Queen en Muse.

De kans dat Little Colin een gelijkaardige weg op gaat is niet denkbeeldig, want de onschuldige, maar o zo innemende pop van deze Wanted! artiest heeft dezelfde charme als het oude werk van Ben Folds. Andere Belgische artiesten zijn Gabriel Rios (die het tegenwoordig hoofdzakelijk akoestisch doet), het aaibare Suarez en Soldout, het Brusselse electrorock-antwoord op Vive la Fête. Bijkomende buitenlandse inbreng is er met de Britse folky singer-songriter Ben Howard, het John Butler Trio en Keziah Jones (Olufemi Sanyaolu) uit Nigeria met zijn lenig groovende blufunk.

Dance en funk

Naast grote namen als Basement Jaxx, The Subs en Magnus (in de studio het duo van Tom Barman en CJ Bolland, of het podium uitgebreid tot een vijftal) blikt Couleur Café in het beatsegment nostalgisch terug naar het toch wat vervlogen decennium van de triphop. Met Morcheeba en Tricky (ex- Massive Attack) komen er twee pioniers van het genre  naar Tour & Taxis. Verleidelijk, toegankelijk en soms zelfs aardig licht hebben ze in de jaren ’90 en ’00 het genre populair gemaakt, iets waar het Brusselse Oyster Node (dankzij de Wanted! wedstrijd) ook haar voordeel mee probeert te doen.

Nog verder terug in de tijd gaan Bootsy Collins and The Funk Unity Band. Collins, legendarisch als bassist van George Clinton en James Brown voor hij voor eigen rekening begon, is ondertussen 62 en het valt dan ook af te wachten wat zijn optreden anno 2014 nog waard is. Temeer daar enkele van zijn collega’s de afgelopen jaren on stage al heel wat pluimen hebben gelaten.

Toch meer Couleur Café zijn de acts die de beats weten te mengen met exotische geluiden. In de eerste plaats is dat dit jaar Skip & Die, een Nederlands-Zuid-Afrikaanse band met als spil het duo van zangeres Catha.Pirata en de Nederlandse producer Jori Colligon (Nobody Beats the Drum). Helemaal op toerental doet de muziek van Skip & Die denken aan M.I.A. of Bomba Estereo met een heleboel extra invalshoeken die variëren van cumbia en hiphop tot dubstep, Balkan, electro en helaas ook wel eens plattere beats.

In hetzelfde vaarwater, maar met een veel groter verleden, vaart nog steeds Asian Dub Foundation, al twee decennia het muzikale geweten van de wat breder kijkende beats. Met een mengeling van hiphop, dub, ragga en Indisch klanken, aangevuld met een punky in your face attitude, mag het niet verbazen dat deze band ondertussen al voor de vijfde maal op Couleur Café staat. Ook niet echt verrassend is de komst van de Parov Stelar Band. Zeker na het succes van Caravan Palace twee jaar geleden, mocht een nieuwe electroswing formatie niet ontbreken. Het brein achter deze band is producer Marcus Füreder, maar live wordt de Parov Stelar Band een sextet met een zangeres, twee blazers, bas, drums en Füreder himself achter de knopjes: hoempa, swing en andere vintage jazz gemengd met hedendaagse beats.

Wereld

De jaren dat Couleur Café zich met recht en rede een “wereldmuziek” etiket mocht aanmeten, liggen in het verleden. De niet-Westerse klanken duiken de laatste jaren vooral op in combinatie met dance, hiphop en rock, al staan er elk jaar wel enkele acts op de affiche die niet zomaar bij deze klassieke categorieën van de popmuziek ondergebracht kunnen worden.

In de eerste plaats geldt dat dit jaar voor Seun Kuti, de jongste zoon van afrobeatlegende Fela Kuti, die als 14-jarige de leiding van diens band Egypt 80 overnam. Waar het geslacht Marley soms wel opvallend teert op de erfenis van vader zaliger, trekt Seun Kuti meer zijn eigen kaart. Zo ook op zijn recentste cd ‘A Long Way to the Beginning’ waarop enkele onvervalste afroknallers te horen zijn. De gelaagde arrangementen en de complexe ritmiek laten duidelijk muzikale ambities horen die een even aanstekelijke uitwerking hebben op de dansbenen, mede dankzij de niet te stuiten energie die vanuit het orkest op de luisteraar wordt afgevuurd.

In vergelijking daarmee doen de collega’s het beduidend rustiger, vooral dan de Argentijnse La Yegros, die met haar zoele cumbia vorig jaar wel een goede beurt maakte op Sfinks en Esperanzah! Uit Brazilië komt DJ Tudo e Sua Gente de Todo Lugar aanwaaien met moderne en funky samba, terwijl de Cuban Beats All Stars, verrezen uit de as van Orishas, hiphop laten horen waarin de invloeden van de Cubaanse traditionele muziek wel erg aanwezig zijn.

Mocht al het voorgaande falen als feestmateriaal, dan heeft Couleur Café nog steeds The Soul Rebels achter de hand, een brassband van zes blazers en twee percussionisten die er niet voor terugdeinzen om covers van Jay-Z, Bruno Mars en Daft Punk op het publiek los te laten. Nog een stapje verder op de amusementsladder staat Chinese Man, enkele jaren geleden al eens te gast voor een enthousiast onthaald optreden. Het gelijknamige label (de thuishaven van ondermeer Chinese Man zelf en Delux) bestaat tien jaar en viert dat met een compilatie-cd die feestelijk reggae, dub, hiphop, wereldmuziek mixt, wat meteen een mooi beeld geeft van wat er muzikaal verwacht kan worden.

Naast alle live-muziek zijn natuurlijk ook nog dj-sets, dansworkshops, een ngo-village en het Cool Art Café met performances, schilderijen, foto’s, installaties en sculpturen rond het thema ‘La Grande Bouffe’ en de befaamde eetstandjes met eten uit alle windstreken. Alleen naar frietjes zal een bezoeker vruchteloos op zoek gaan. Het blijft immers Couleur Café.

De beschermde werken kunnen door de internetgebruiker gratis geconsulteerd worden, met uitsluiting van verdere reproductie en/of openbare mededeling ervan. Deze site wordt onderhouden conform de afspraken met de Belgische auteursrechtenvereniging SABAM.
Gebruiksvoorwaarden | Contactgegevens | Mobiel | Ontwerp en realisatie: Studio Hert