Wie Mahlerliederen zegt, zegt groot orkest met grote zangers. Op deze CD krijgt de luisteraar ook nog eens een grote dirigent. Pierre Boulez is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de muziekwereld. Deze CD is er maar ééntje uit de reeks die Boulez voor zijn tachtigste verjaardag uitgeeft en het is veelbelovend. De drie liedbundels die hij gekozen heeft voor deze opname zijn vrij bekend en hierdoor ook moeilijk. Maar de dirigent heeft uitstekende musici ter beschikking en weet een perfecte eenheid te scheppen tussen zang en orkest.
Thomas Quasthoff heeft het precies passende kleurenpalet voor de Lieder eines Fahrenden Gesellen. Deze vertellen het ronddolen van een in de liefde teleurgestelde man. Het wandelritme is terug te vinden in elk lied. Soms is het krachtig (pijn, smart), dan weer rustiger, om uiteindelijk in het laatste lied een soort dodenmars te worden. Met deze liederen zet Mahler de traditie van het Duitse lied verder, zij het wel met het rijkere kleurenpalet van een orkest. Quasthoff interpreteert deze liederen met een vanzelfsprekendheid die evident lijkt en toch maar zelden voorkomt. Het orkest heeft een ongelooflijke sound die aan elk lied aangepast is.
De vijf Rückertliederen staan qua thematiek los van elkaar. Dankzij het orkest en Urmana's warme stem worden deze één voor één sfeervolle eenheden. Boulez neemt het orkest mee tot in de meest extreme geluidsterktes. Mahler wisselt in zijn muziek vaak van een majeur- naar een mineur-toonaard. Dit weten de muzikanten zeer goed uit te buiten om wisselende gemoedstoestanden te benadrukken en meer expressie te geven. In 'Ich bin der Welt abhanden gekommen' creëert het orkest een sfeer die bijna ontastbaar is en prachtig overeenkomt met het gevoel van losstaan van de wereld. Hierop schildert Urmana een beeld met haar zachte stem en onfeilbare techniek.
In de Kindertotenlieder weet von Otter de juiste kleur te gebruiken en zeer sober te blijven. Het is hier moelijk om van een liedcyclus te spreken omdat deze liederen wel hetzelfde thema hebben maar geen verhaal vertellen. De eerste vier liederen benaderen de klank van kamermuziek, zeer intiem. Het laatste lied, 'In diesem Wetter', is dan weer zeer orkestraal uitgewerkt. Het orkest krijgt bij momenten een uitbeeldende functie, zoals bijvoorbeeld de piccolo het ruisen van de wind uitbeeldt. Dit lied begint zeer hevig met een grote rol voor de koperblazers. De zangpartij nadert een soort doorgecomponeerd recitatief. Het slot is dan weer vredig en rustig en lijkt ergens troost in gevonden te hebben.
Deze opname is in alle opzichten een aanrader : de gekozen werken, de uitvoerders en de interpretatie zijn allen de moeite waard. De luisteraar wordt in de juiste sfeer ondergedompeld en de uitvoering doet volledig eer aan Mahler.
Meer over Gustav Mahler
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
