De Nederlandse altvioliste Ig Henneman kwam via de piano en de viool bij haar huidige instrument terecht. Ze kreeg een klassieke opleiding en speelde jarenlang freelance in klassieke orkesten en ensembles. In de jaren ’70 verkende ze andere muzikale domeinen als muzikante en componiste van de popgroep FC Gerania. De grote ommekeer kwam op haar veertigste toen ze een eerste groep onder eigen naam oprichtte: het Ig Henneman Kwintet, waarvan een jaar later een album verscheen. Later werd haar werkterrein verruimd met een tentet, een strijkkwartet, het Queen Mab Trio en duo’s met o.a. Ab Baars en Wilbert de Joode.

Van het Henneman String Quartet verschenen drie albums: ‘Pes’ (1999), ‘Piazza Pia’ (2002) en ‘Strepen’ (2004). Deze laatste release was een dvd waar de muziek van Henneman geconfronteerd werd met etsen en schilderijen van haar broer Jeroen.

Ig Henneman stond aan de wieg van de organisatie Wig, die later uitgebreid werd met het gelijknamige platenlabel, waarop de albums van Hennemans eigen bands en ensembles en opnames van Baars en de Joode verschenen. Naast haar activiteiten als improviserend musicus en componiste voor haar eigen groepen, schrijft Henneman ook muziek voor andere ensembles en muzikanten, zoals Anne La Berge, het Metropole Orkest en het recent opgeheven Orkest de Volharding. Ze was ook geregeld te horen in het ICP Orkest van haar landgenoot Misha Mengelberg, met wie ze tevens een trio-cd opnam.

 

Over de audio

‘Bugigattolo’ laat duidelijk horen hoe Ig Henneman als componiste een balans zoekt tussen uitgeschreven compositie en improvisatie. In het begin worden de touwtjes duidelijk strak gehouden: na een inleiding (met een eerste verwijzing naar een dalende melodie) volgt een thema (0’17”) waarbij de noten meestal per twee gegroepeerd worden en waarbij het toonhoogteverschil tussen de twee noten stapsgewijs groter wordt. Op 0’43” klinkt een brede melodie, deels in dalende beweging (reeds te horen in de inleiding), waarna het thema met de groepering per twee noten terugkeert (0’53”).

Daarna krijgen de muzikanten meer vrijheid, waarbij het samenspel zorgt voor een gelaagd geluid en er flarden compositie en arrangement opduiken. Deze schemerzone tussen compositie en improvisatie wordt nog waziger door het terugkeren van eerder gehoord materiaal, hoewel de muziek ook evolueert naar een vrijer en vrijer geluid.

Iets meer dan vier minuten ver begint een tegenovergestelde beweging die “oplost” in het duidelijke metrum dat vanaf 4’39” helemaal terug de muziek domineert, waarna de brede melodie (5’26”) en het thema met de per twee gegroepeerde noten (5’36”) het stuk besluiten.

 

Meer over Ig Henneman String Quartet


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.