Op 24, 25 en 26 juni trekt de festivalzomer zich op gang in Tour & Taxis waar Couleur Café drie dagen lang reggae, latin, Afro, hiphop en zigeunermuziek laat horen, al dan niet in sterk gemengde vorm.

De succesformule die de organisatoren al jaren alles behalve windeieren legt, wordt ook dit jaar bewaard: een ongedwongen, haast familiale sfeer (ondanks de afmetingen van het terrein en het groot aantal bezoekers) met naast muziek ook veel aandacht voor randanimatie, het culinaire en de beeldende kunsten. Muzikaal speelt het festival voor de grotere namen traditiegetrouw op veilig, waardoor de bovenlaag van de artiesten weinig verrassingen biedt. In de onderlagen durft de muziek meer onvoorspelbaar worden, waardoor ook diegenen die zich willen laten verrassen aan hun trekken kunnen komen.

Dynastieën uit Jamaica en Afrika

Alborosie
Alborosie
De echte grote kleppers qua naambekendheid komen op Couleur Café niet zelden uit de Jamaicaanse muziek, waarbij het nageslacht van de 30 jaar geleden overleden Bob Marley de afgelopen edities regelmatig present was. Deze dynastie wordt dit jaar vertegenwoordigd door Ziggy Marley – de oudste zoon van – die eerder dit jaar het album ‘Wild and Free’ uitbracht. Andere grote namen zijn vaste klant en Ivoriaan Tiken Jah Fakoly (reeds voor de derde maal op het festival) en de ex-politieagent Alberto D'Ascola, als muzikant beter bekend als Alborosie die met zijn rootsreggae eerder de sobere kant van de Jamaicaanse muziek belicht. Het totaalspectrum van deze muziek wordt opengetrokken door ondermeer de energieke dancehall van Patrice, de ragga van het Franse duo Raggasonic (sinds vorig jaar terug herenigd na een split van twaalf jaar) en Almamegretta. Deze reeds twee decennia actieve Italiaanse act beweegt zich meer in de lagere regionen van de dub, maar lengt die aan met triphopinvloeden, wat hun muziek extra toegankelijk maakt voor een ruimer publiek.

Een andere muziekstamboom die geregeld op het festival opduikt is die van het Nigeriaanse geslacht Kuti. De zonen van Afrolegende Fela Kuti zijn geen onbekenden in Brussel: Femi stond er al meermaals op het podium en dit jaar is het de beurt aan Seun Anikulapo Kuti & Egypt 80, het orkest dat de jongste zoon overnam bij het overlijden van de vader.

De kroon op het Afrikaanse werk wordt echter zondag geplaatst, met het eerste openluchtoptreden van het project Congotronics vs Rockers. Het aantal “alternatieve” bands, muzikanten en producers dat zich de laatste jaren geout heeft als fan van Congotricsgroepen (traditionele Congolese muziek die gebruik maakt van primitieve elektronica) als Konono No. 1 en de Kasai Allstars is ondertussen niet meer te tellen. Een klinkende bewijs daarvan verscheen vorig jaar met het dubbelalbum ‘Tradi-Mods vs Rockers’ waarop Westerse artiesten arrangementen, covers, remixen van of nieuwe nummers geïnspireerd door Congotronics brengen.

Op 12 mei van dit jaar verzamelden tientallen muzikanten zich op het podium van het Koninklijk Circus om nog een stap verder te gaan. Konono No. 1 en de Kasai Allstars speelden live samen in een monsterverbond met Juana Molina, Deerhoof, Skeletons, Hoquets, Wildbirds & Peacedrums en hun producer Vincent Kenis. Het repertoire bestond uit covers van de deelnemende muzikanten en composities die door de wisselwerking tussen de verschillende artiesten ontstaan waren. Op zondag 26 juni vormt het concert van dit indrukwekkende project op Couleur Café het startschot voor een internationale tournee.

Kleine broertjes uit het zuiden en het oosten

Ojos de Brujo
Ojos de Brujo
De trend die vorig jaar ingezet werd en waarbij de Zuid-Amerikaanse muziek wat werd afgebouwd, wordt dit jaar doorgetrokken. Geen grote latinorkesten meer: de honneurs worden hoofdzakelijk waargenomen door acts die hun muziek versnijden met andere stijlen. De meest in het oog springende daarbij is Sergent Garcia, de band van de Fransman Bruno Garcia die voor zijn vierde passage op Couleur Café ‘Una y Otra Vez’ – het eerste Garcia-album in vijf jaar – komt voorstellen. Dat wemelt als vanouds van wat Garcia zelf raggamuffin noemt: een mix van Jamaicaanse en de Latijns-Amerikaanse ritmes. Niet verwonderlijk voor een frontman in wie bloedlijnen uit Spaans Baskenland, Frankrijk, Ivoorkust en Algerije samenkomen.

Even opmerkelijk als de terugkeer van Sergent Garcia is het afscheid van de Spaanse band Ojos de Brujo die naar verluidt op Couleur Café zijn laatste optreden zal spelen. Een unieke kans om een groep aan het werk te zien die er in slaagt flamenco met een poppy en funky inslag te brengen, waarbij de scherpe ritmes aanwezig blijven en de muziek dus niet gesteriliseerd wordt, maar blijft leven en bruisen.

Calle 13 uit Puerto Rico doet het anders. Deze negenkoppige band (aangevoerd door de stiefbroers René Pérez en Eduardo Cabra) stoeit met reggaeton (zonder het machoaspect), cumbia, electro en hiphop en neemt zo de Latijns-Amerikaanse cultuur mee naar de uithoeken van het muzikale spectrum.

Band of Gypsies
Band of Gypsies
Wie zijn muziek echter liever “zuiver” heeft, krijgt op Couleur Café de kans om zich onder te dompelen in de zigeunercultuur met een op papier en cd indrukwekkend project. Band of Gypsies 2 verenigt namelijk de strijkers en de accordeons van het Roemeense Taraf de Haïdouks met de blazers van Kočani Orkestar uit Macedonië tot een 26-koppig zigeunerorkest. Hoe muzikale resultaat van deze verbintenis was voor enkele tracks te horen op ‘Band of Gypsies’ (een plaat van Taraf de Haïdouks uit 2001), maar wordt verder uitgewerkt op het onlangs verschenen ‘Band of Gypsies 2’ waarin de zigeunercultuur te horen is in al haar  kracht, virtuositeit, dansbaarheid en melancholie.

Blik op het westen

Wanneer het muzikale kompas op het westen gericht wordt, focust Couleur Café op de hiphop, waarbij deze cultuurterm dit jaar niet louter geïnterpreteerd wordt als “rap”. Want naast de Amerikanen Method Man & Red Man is dit jaar ook DJ Shadow te gast: de producer die met zijn grotendeels gesamplede, instrumentale albums ‘Endtroducing…’, ‘The Private Press’ en de concert-dvd ‘In Tune and On Time’ (2004) hiphopgeschiedenis schreef en muziekfans uit allerlei genres aan zich wist te binden. Van iets noordelijker komt de Canadese dj Kid Koala die als tiener gold als een buitengewoon talent en dat etiket jaren later nog lijkt mee te sleuren. Hij deed de voorprogramma’s van Radiohead, Beasty Boys en Björk, maar op zijn muzikaal te dunne cd’s kwamen zijn indrukwekkende vaardigheden als concert-dj nog niet echt uit de verf.

Blitz the Ambassador
Blitz the Ambassador
Het hiphoparsenaal wordt verder uitgebreid met ondermeer het Franse publiekskanon IAM en de uit Ghana afkomstige Amerikaanse rapper Blitz the Ambassador die zich laat bijstaan door het Embassy Ensemble, een live-band inclusief blazers en ritmesectie. Zonder de blazers, maar even live klinkt het Franse Hocus Pocus dat grossiert in een onweerstaanbaar positieve vibe die eerder al te horen was op Dour, Esperanzah en in de Botanique. Grote virtuozen zijn de muzikanten niet, maar de vlot verstaanbare teksten, de organische muziek vol pop en soul, de catchy songs en de verschijning als een echte band maken dat dit Franse collectief een even frisse als meeslepende show kan neerzetten.

In de “zuivere” popsector vallen vooral Seal en Janelle Monáe op, waarbij het vooral uitkijken wordt naar deze laatste die haar muziek doorspekt met funk en hiphop en die met ‘ArchAndroid’ in 2010 een aanstekelijke plaat afleverde. In de populaire regionen trekt Couleur Café traditiegetrouw ook vaak de Franse kaart. Dit jaar gebeurt dit o.a. met de singer-songwriter Irma en de uit Tunesië afkomstige Yael Naim wiens zacht georkestreerde, Emiliana Torrini-achtige single ‘New Soul’ in 2008 kon mee surfen op de vleugels van de promotiecampagne voor de MacBook Air.

Belgische microkosmos

De Belgische vertegenwoordiging op Couleur Café lijkt een microversie van het grote festivalconcept met bekende namen als Absynthe Minded, Arsenal, Selah Sue en Puggy naast te ontdekken groepen, die de verschillende invalshoeken van hun buitenlandse collega’s verenigen. Met Selah Sue en Puggy lijkt het festival aan een eigen muzikale dynastie te bouwen, zonder tussenkomst van Afrikaanse of Jamaicaanse geslachten. Beide acts stonden immers al eerder op het programma (respectievelijk in 2009 en in 2007, het jaar met de brand op het terrein) in het kader van de Wanted wedstrijd, waarmee Couleur Café actief op zoek gaat naar nieuwe artiesten uit Brussel, Vlaanderen en Wallonië.

Antwerp Gipsy Ska Orchestra
Antwerp Gipsy Ska Orchestra
Dit jaar leverde de oogst van Wanted voornamelijk veelzijdige muzikale groepen op, waarvan het Antwerp Gipsy Ska Orchestra en BRZZVLL (te horen met de 21-jarige zangeres Gloria Boateng) de bekendste en meest gerenommeerde zijn met muzikanten die hun strepen verdienden bij Think of One, Harvey Quinnt, Zita Swoon, El Tattoo del Tigre en voorwaar Belgian Asociality. In hun zog staan ook de liveband van Merdan Taplak (Balkangrooves met live blazers en percussie), het Zuid-Amerikaans gefixeerde Los Callejeros, de zonnige hiphop van Jammin' Troopers, Buenas Ondas (latin, reggae, hiphop) en de Wild Boar & Bull Brassband (funk, hiphop, soul) op de affiche: de wereld in het klein.

Wie desondanks even liever niet voor een podium gaat staan, kan luisteren en meewandelen met de paraderende fanfares, binnenwandelen bij een ngo-stand in het Solidarity Village of verkoeling zoeken bij de tentoonstelling in het Cool Art Café dat dit jaar door Herman Bertiau werd samengesteld onder het thema ‘Do You Believe’.

 

Meer over Couleur Café


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.