De Argentijn Alberto Ginastera zocht, net als zijn Braziliaanse tijdgenoot Villa-Lobos, niet zelden zijn inspiratie in het erfgoed van zijn geboorteland. De twee balletten die op deze plaat staan, vroege werken van de componist, getuigen daarvan: 'Panambi' vertelt een legende van de Guarani-indianen in het noorden van Argentinië terwijl 'Estancia' een evocatie is van het leven van de 'gaucho', het Zuid-Amerikaanse equivalent van de cowboy. Het is een werk dat de weidse pampa in al zijn uitgestrektheid voor de geest haalt, aan de hand van het verloop van een dag op een Argentijnse ranch. Citaten uit het epische gedicht 'Martin Fierro' van dichter José Hernandez, hier meeslepend ingesproken en gezongen door de welluidende, lage en warme bas-baritonstem van Luis Gaeta, leggen het verloop van de verschillende scènes vast.
Invloeden van Debussy, Ravel maar bovenal Stravinski zijn in deze muziek duidelijk aanwezig. Vooral 'Estancia' doet soms bijzonder veel aan Stravinskis 'Sacre du Printemps' denken, in het overvloedige, slaande gebruik van het slagwerk en de korte, krachtige motieven waarin muziek als in 'La Doma' (rodeo) uit Estancia uit is opgebouwd. Het werk bezit echter ook mooie melodische momenten, die wat aan de sensuele maar fragiele melodielijnen van de Falla doen denken. Heel exotisch en met een zelfde kleurrijk primitivisme is bijvoorbeeld de 'Danza del Hechicero' (dans van de tovenaar) of de 'krijgersdans' uit Panambi, met een heel suggestief gebruik van tamtams, kleine trommels en xylofoon. Ginastera bouwt zijn muziek met veel gevoel voor proportie en symmetrie op, werkt vaak met herkenbaar terugkerende motieven en zo komen deze beide balletten heel bevredigend over.
Het London Symphony Orchestra staat garant voor een knappe en sfeervolle uitvoering van Ginasteras muziek, met krachtige koperblazers en slagwerk dat steeds erg prominent en heel precies aanwezig is. De verschillende, lange instrumentale soli in 'Panambi', die telkens een moment van reflectie in het primitivisme van deze muziek weergeven, worden met veel gevoel uitgevoerd. Heel evocatief is het 'Canto de Guirahu', met zijn exotische figuraties in de fluitsolo, en heerlijk klagend en introvert is 'Lamento de las Doncellas' (klaagzang van de meisjes), met vioolsolo, zachtjes begeleid door de houtblazers. Bovendien geeft dirigent Gisèle Ben-Dor deze twee balletten een goed gevoel van proportie en eenheid mee, met een sterke en aanstekelijke ritmische drive in 'Estancia'.
Ginastera's muziek is weinig gekend, en zelden worden de balletten volledig uitgevoerd. Men kiest liever voor de kortere concertsuites, wat van deze integrale opname een wereldpremière maakt. Vooral het 'Estancia' blijft bij als een opwindend en melodieuze hommage aan het Argentijnse platteland. Het London Symphony Orchestra stelt zelden teleur, en Gisèle Ben-Dor interpreteert met veel gevoel en inlevingsvermogen in deze muziek.
Meer over Alberto Ginastera
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
