Gitarist Brad Shepik is begaan met het milieu. Zo erg zelfs dat zijn nieuwste album voor het Songlines label een conceptplaat over de klimaatverandering is geworden. Shepik is er als geen ander van overtuigd dat menselijk handelen de oorzaak is van de verontrustende globale weersgesteldheid en dat wil hij op zijn manier duidelijk maken. In een tiendelige suite neemt hij de luisteraar mee op een muzikale reis langsheen de zeven continenten waarbij (titelgewijs) stilgestaan wordt bij enkele factoren die het klimaat beïnvloeden.
'Human Activity Suite' is dan wel een niet mis te verstane uiting van ecologisch engagement, toch is het in de eerste plaats een boeiende fusie van jazz en wereldmuziek. Voor iemand die bekend is met het werk van Brad Shepik zal dit allerminst een verrassing zijn. Shepik is namelijk actief in talloze jazzy wereldmuziekensembles zoals Pachora en het Paradox Trio van Matt Darriau. Ook in zijn eigen groepen zijn deze vreemde muzikale invloeden meestal aanwezig, maar toch is jazz steevast de basis van waaruit vertrokken wordt. Voor de opname van 'Human Activity Suite' breidde Shepik zijn huidig trio (dat bestaat uit de combinatie gitaar, orgel en drums) uit tot een kwintet. Met het toevoegen van bassist Drew Gress en trompettist Ralph Alessi kan men op papier alvast niet spreken van kwaliteitsverlies.
Shepik gunt vooral Ralph Alessi en Gary Versace veel soloruimte maar daar knelt meer dan eens het schoentje. De bijdragen van beide musici zijn steeds op niveau maar memorabel wordt het nooit. In de opeenvolgende stukken 'Stir (Antarctica)' en 'Not so Far (Australia)' zorgen de uitgesponnen solo's zelfs voor een dip in het muzikale verloop waar de plaat zich maar met moeite van weet te herstellen. Vooral 'Current' en 'Blue Marble (Africa)'- twee tracks die perfect op een plaat van Pachora hadden gepast – tillen het niveau van de plaat weer gevoelig hoger, met een verbluffende Shepik die zich bedient van verschillende snaarinstrumenten. Ook afsluiter 'Waves (Asia)' is een schot in de roos. Hier wordt een oosters thema door de groep opgepikt terwijl een wah-wah effect op de gitaar zorgt voor een scherp randje.
Het album bevat enkele inventieve thema's die omwille van hun complexiteit niet meteen uitnodigen tot meefluiten. Dat is het geval in 'Lima (South America)' waar een lange melodieuze frase (volledig synchroon gespeeld door Alessi en Shepik) het dansende thema voorafgaat. Hierbij mag ook de rol van Gary Versace niet worden onderschat. Zijn suggestief accordeonspel vormt een vat vol ideeën waar gitaar en trompet maar al te graag uit putten. Spijtig genoeg zijn niet alle composities op 'Human Activity Suite' van hetzelfde hoge niveau. Dat heeft als gevolg dat de plaat op sommige momenten onopvallend voortkabbelt. Toch heeft Shepik hier eveneens een handvol indrukwekkende composities weten te verzamelen welke de liefhebbers van dit soort jazz niet links kunnen laten liggen.
Meer over Brad Shepik
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
