Hoewel hij stilaan een leeftijd bereikt waarop veel muzikanten automatisch een versnelling lager schakelen, reist drummer Han Bennink nog steeds het hele jaar door rond de wereld, op zoek naar interessante muzikale uitdagingen. De talloze losse en vaste engagementen die hij hierbij in de loop van zijn carrière aanging zijn ondertussen niet meer bij te houden zonder een rekenmachine: dwarsliggen met het ICP Orchestra, rocken met The Ex of trommelen op boomstammen en rotsblokken met Peter Brötzmann op 'Schwarzwaldfahrt', niets is te gek voor deze extraverte Nederlander. Een tijdje geleden vond Bennink de tijd rijp om zelf een trio op te richten - zowaar het allereerste Han Bennink Trio - met twee jonge leeuwen die hij tijdens een jazzworkshop in het Canadese Banff leerde kennen: de Belgische rietblazer Joachim Badenhorst en de Deense pianist Simon Toldam-Rosengren.
Een blik op de tracklist van 'Parken' (de eerste cd van dit drietal) zorgt meteen al voor een kleine verrassing, want naast een zestal eigen composities en improvisaties worden ook stukken van Ellington (en Strayhorn) onder handen genomen. Ondanks het feit dat Bennink vooral bekend staat als een vrij improvisator heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij een zwak heeft voor de oude jazzstijlen. Dat hoort men ook in zijn drumstijl die vaak een onweerstaanbare oerswing herbergt. Sommige passages van 'Music for Camping', die na talloze vrije omzwervingen plots strak in de pas gaan lopen is daar meteen het sluitende bewijs van met zwierig snaredrumwerk en tempoaanduidingen van de hi-hat.
Bennink geeft zijn twee kompanen een hoop vrijheid, een kans die de twee met beide handen grijpen. Van Badenhorst wist men in België en daarbuiten al langer dat hij wat in zijn mars had, maar velen hoorden hem waarschijnlijk nog nooit een ballad van Ellington spelen. In 'Lady of the Lavender Mist' speelt zijn klarinet de hoofdrol met rustig warme, lage klanken en fijngevoelige glissandi. Hiermee speelt hij treffend in op de puntige ritmes waarmee Bennink af en toe komt aanzetten. Het overige ritmische werk in deze track wordt overgelaten aan de linkerhand van Simon Toldam, die het geheel spijst met een paar geïsoleerde hoge noten die klinken als een kras in de harmonie. Maar Isfahan (uit Ellingtons 'Far East Suite') krijgt een geheel andere behandeling waarin vooral de afwezigheid van ritme en tempo opvallen. Toldam trekt hoekige lijnen die het speelterrein van de rest afbakenen terwijl Bennink alles lijkt te willen doen om deze vastgelegde grenzen te kunnen overschrijden. Wanneer dit stuk op zijn laatste benen loopt vinden de drie elkaar terug en wordt het thema uiteindelijk vrijgegeven.
Op 'Parken' is de vrije improvisatie uiteraard ook voldoende vertegenwoordigd met het vreemde 'Flemische March' of de spontane muzikale explosie die de titel 'Myckewelk' meekreeg. Er wordt in deze gevallen niets nieuws verteld, maar dankzij de overduidelijk "goesting" van alle muzikanten blijft het erg leuk om te aanhoren: percussieve en diffuse pianopartijen, getokkel op gedempte drumvellen en een klarinet die ontelbare koprollen maakt zonder draaierig te worden.
Maar het is toch vooral de frisse interactie tussen veteraan Bennink en twee leergierige, ondernemende jonge musici van grote klasse die 'Parken' tot een meer dan geslaagd album maakt. Het lijkt wel alsof het trio moeiteloos overschakelt van improvisatie naar het interpreteren van frêle standards of van een melodieus pingpong-spelletje naar percussieve dribbels. Het Han Bennink speelt overal kort op de bal en laat geen kans onbenut om te scoren, wat alleen maar hoopvol is voor de toekomst van deze groep.
Meer over Han Bennink Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
