Bij de overkoepelende noemer Knockin’ on Heaven’s Door van het aankomende KlaraFestival denkt allicht niemand meteen aan klassieke muziek, maar eerder popmuziek. De nieuwste editie voorspelt echter veel vuurwerk: geen sprake van een duf aandoende concertreeks, integendeel. Ronkende namen gecombineerd met gedurfde cross-overprojecten sieren de affiche. Spanning verzekerd!

René Jacobs (foto: Marco Borggreve)
René Jacobs (foto: Marco Borggreve)
Het is in de mode om als festival een verhaal te vertellen dat de concerten thematisch bundelt. Zeker bij het KlaraFestival dat simpelweg de muzikale wereldtop naar Brussel haalt, krijgt men een gevoel dat het programma niet meer coherentie vertoont dan een handvol zandkorrels. De gemeenschappelijke noemer van transcendentie en immanentie is dan ook goed gekozen, want welke muziek is an sich niet spiritueel geladen? Interessanter dan de programmatische gedachtekronkels  te ontwarren, is het uitlichten van enkele hoogtepunten in de opnieuw ijzersterke affiche.

Met muziek van Bach, Mozart, Beethoven en Schubert zijn de te verwachten traditionele componisten van de partij. Vraag blijft waarin en door wie. In de twee meest grootschalige werken op het programma zit de luisteraar meteen goed voor het allerbeste van wat de authentieke uitvoeringspraktijk vandaag te bieden heeft: René Jacobs en de Akademie für Alte Musik Berlin in Bachs ‘Matheuspassie’, Jeremie Rhorer en Le Cercle de l’Harmonie in Mozarts ‘Le Nozze di Figaro’. Dat beide topdirigenten, weliswaar van verschillende generaties, zich hierbij omringen door de allerbeste zangers van het moment hoeft niet te verbazen. Sterren van dienst zijn respectievelijk Bernarda Fink en Patricia Petibon. Alsof dat vocale geweld nog niet genoeg is, sluit het KlaraFestival af met een Mozartrecital door Rolando Villazon, begeleid door Rinaldo Alessandrini en het Kammerorchester Basel. Wie dit laatste ensemble eerder dit jaar bezig hoorde in Beethovens zevende, zal ook wel nieuwsgierig zijn naar wat ze met Mozarts laatste symfonie doen. Hetzelfde geldt voor de rising star in de pianowereld: Bertrand Chamayou die Beethovens derde pianoconcerto zal spelen. Tot slot is er nog de ambitieuze Schubertintegrale van Marc Minkowski en Les Musiciens du Louvre Grenoble die deels in Brussel, maar ook in Antwerpen en Brugge doorgaat. En dan zijn de Stravinsky-concerten of de solorecitals van Guido De Neve en Christian Poltera nog niet eens vermeld: tevens concerten om met stip in de agenda aan te duiden.

Marc Minkowski (foto: Marco Borggreve)
Marc Minkowski (foto: Marco Borggreve)
De meer avontuurlijke klassieke muziekluisteraar zal dan weer alle zintuigen kunnen toespitsen op enkele multidisciplinaire projecten. Zo zal het concert van ’s werelds meest geroemde pianoduo, Grauschumacher, waarin de fenomenale pianocyclus ‘Vision de l’amen’ van Messiaen wordt gespeeld, begeleid worden door visuele kunst. Ook Mahlers hartverscheurende meesterwerk ‘Das Lied von der Erde’ krijgt een nieuw kleedje: in een arrangement van Reinbert de Leeuw als kameropera met choreografie en video. Maar niet alleen deze twintigste eeuwse muziek kan een verheffend kader of tenminste een multisensitieve setting gebruiken: ook barokmuziek gaat cross-over. Zo laat Akamus Vivaldi in gesprek gaan met Hosokawa in de voorstelling ‘Singing Garden’ en hetzelfde ensemble opent nieuwe perspectieven in Vivaldi’s ‘Vier Seizoenen’ in wat een choreografisch concert moet worden. Misschien wel het interessantste in deze meer multimediale reeks concerten is de liedcyclus over Nietzsche, toepasselijk getiteld ‘O Mensch!’, geschreven door de hedendaagse componist Pascal Dusapin. Het is de schitterende zanger én acteur Georg Nigl die in de huid van de filosoof kruipt. Nigl treedt ook aan in ‘Passion’ van dezelfde componist. Dusapin werkt in deze revisie op de klassieke mythe van Orpheus en Eurydice intensief samen met de choreografe Sasha Waltz. Het werk dat in de titel kan refereren naar Bachs Matheuspassie representeert misschien de aardse variant van de transcenderende liefde uit het evangelie. Hoe dan ook moet het een van de absolute toppers van het Klarafestival worden.

Met de hier voorgestelde combinatie van traditionele concerten, gekende muziek met een enorm ontroerend potentieel door prikkelende uitvoerders, en visionaire projecten waarachter zich eveneens de top van de hedendaagse dans, videokunst én klassieke muziekuitvoerders schaart, kan het niet anders of de nieuwe editie van het KlaraFestival moet opnieuw een voltreffer worden. Als het alle verwachtingen inlost, blijft het dat blakend baken op het einde van de zomer waarnaar elke cultuurliefhebber reikhalzend zal blijven uitkijken.

Meer over KlaraFestival 2012


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.